Merhaba Sevgili Okurlarım,

Uzun zaman sonra yeniden birlikteyiz. Ben her zaman ki gibi sevgi konusunu kaleme almak istiyorum.

Sevgi sözcüğü aslında ne kadar da güçlü bir kelime öyle değil mi? Sevgiyi içimizde büyütmek,beslemek daha sonra hakettiğini düşündüğümüz kişiye emanet etmek. Evet evet doğru duydunuz "emanet etmek"... Neden böyle yazdım değil mi? " Sevgi emanet edilir mi? " diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Evet canlarım sevgi emanet edilir. Çünkü sevgi o kadar büyük bir kavramdır ki , o kadar çok emek ister ki... O emek verdiğimiz sevgiyi karşımızdaki kişiye emanet edersiniz. Çünkü emanete hıyanet edilmez. Aksine daha özenli, daha özverili karşılık verilir o sevgiye. Ortaya da mucize ötesi bir sevgi çıkar sonrasında.

Aslında herşey bir anda başlamaz. Anlamayız bile nasıl oluştuğunu. Planı, projesi yoktur. İlmek ilmek işlenir. Çünkü sevgiyi vermek kadar kazanmakta özveri ve emek ister.

Bir tek ikili ilişkiler için yazmıyorum tabiki yazımı. Mesela ben sevgiyi bir elin beş parmağına benzetirim. Her parmak bir sevgiyi gösterir :

- Anne/baba sevgisi

- Kardeş sevgisi

- Evlat sevgisi

- Eş/sevgili sevgisi

- Arkadaş/dost sevgisi.

Hepsi bir eli tamamlar. Biri bile eksik olsa kendimizi yalnız hissederiz. Ama yine de hayatımıza kaldığımız yerden yaşamaya devam ederiz. Dilerim bütün parmaklar tam olsun...

Bazen kendimizi yalnız hissederiz, sevilmediğimizi ya da yeniden sevemeyeceğimizi düşünürüz. Aslında böyle düşünürek çok büyük gaflete düşeriz. Nefes aldığımız sürece sevebiliriz, sevilebiliriz. Yeter ki kalbimizi karartmayalım. Bazen de doğru duygularla yanlış insanları da sevebiliriz. Herşey bizim için bu hayatta. Fakat önünde sonunda gerçek sevgiyi bulacağımıza inanıyorum ben. Allah herkesi kalbi gibi insanlarla karşılaştırsın...

Mucizeler Sizinle Olsun!...

Sevgiyle Kalın!!!