Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş taşlarından ve savaşlarından sonuncusu olan İzmir’in kurtuluşu 9 Eylül de Yunan işgal askerlerinin şehri yakarak, yıkarak denizden terk etmesiyle son buldu.

İzmir, Milli Mücadelenin nihai hedefiydi.

Bu hedef, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarının, Samsun, Amasya, Erzurum ve Sivas Kongrelerinde alınan kararlar doğrultusunda oluşmuştu.

Kongreler sonunda Osmanlı İmparatorluğu’nun içinde ve özünü oluşturan Türk Milleti’nden içinden yedişine bir subay olarak düzenli ordu kuran Mustafa Kemal ve silah arkadaşları, Anadolu’ya İzmir’den giren ve Eskişehir’e kadar dayanan Yunan ordusuna karşı, eski tarihte Bizans İmparatorluğu’nun özünü oluşturanlara karşı mücadele girmişti.

Bizans İmparatorluğunu yıkan Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra bağımsız bir devlet olarak bugün ki sınırları içinde kurulan Yunanistan’ın, bir nevi 1071’de başlayan Türk Milleti’nden savaş intikamı olması gibi bir saldırısıydı bu.

Bizans İmparatorluğunu yıkan Anadolu insanının Anadolu’dan çıkartmak, Anadolu’ya girdiği yerlerden Anadolu’dan çıkarmanın fikrinin temeliydi.

Ancak akıllarına gelmeyen Türk Milleti’nin bağımsızlığına olan düşkünlüğü, Türk Milleti’ne Kurtuluş Savaşı’nda liderlik yapan Mustafa Kemal’in askeri dehasıydı.

Anadolu’da işgalci güçler sadece Yunanlılar değildi tabi ki.

Güneydoğu Anadolu’ya giren Fransızlar, Akdeniz’e giren İtalyanlar, Boğazlara çöken İngilizler de vardı.

Ama Anadolu’da hak iddia eden, Anadolu’da yaşayan Türklerin yok olmasını isteyen, onları yok etmek için olanca gücüyle saldıran, kadın, çoluk, çocuk demeden işkence yapan, yakan yıkan yunanlılardı.

Sonuçta dahi lider Mustafa Kemal’in dediği gibi, ‘Geldikleri gibi giderler’ oldu.

Geldikleri gibi gidemediler, çok sayıda askerleri öldüyse de Yunanlılar, Anadolu’da savaş kaybedip, çekilirken de geldikleri yerleri geldikleri gibi bırakmadılar.

Eli silah tutmayan sivil insanların katletmeyi kendilerine, bugün ki uluslararası hukukta katliam, soykırım olarak görülmesi gereken türünden, cinsten kazanım olarak gördüler.

Dün 9 Eylül İzmir’de çok büyük coşku içinde kutlandı.

İzmir’in hemen karşısındaki Yunanistan ve Yunan adalarında yaşayanlarda bu zafer coşkusunun ateşini ve ışıltısını çok ama çok yakından gördüler.

Anadolu’nun Türklerin ebediyen Türklerin yurdu olduğunu çok ama çok iyi gördüler.

Türklerin bağımsızlık uğruna her türlü mücadeleyi vereceğini, canlarını ortaya koyarak, kanlarını dökerek yaşamaya kararlı olduklarını çok ama çok iyi anladılar.

Bugün 10 Eylül.

Kurtuluş Savaşı’nın bittiği günün ertesi günü.

Yunanların yaktığı ve yıktığı İzmir’in kurulacak Türkiye Cumhuriyeti’nin en güzel şehirlerinden birisi olarak yeniden doğuşunun ilk günü.

Gençler başta olmaz üzere, bütün İzmirlilerin zaferin neşesini doya sıya yaşamaları en doğal miras hakları.

Ama bir de borcumuz var.

Kurtuluş savaşında onlara bağımsız bir devlet, bağımsız bir yurt, bağımsız bir yaşam sağlayan şehitler ve gazilerimiz için rahmet okuma, dua etme, teşekkür etme.

Daha önemlisi de onların emanetleri olan Türkiye Cumhuriyeti’ne onlar gibi gerektiğinde canını vererek, kanını dökerek, gerekmediğinde çalışarak, üreterek, sağlık içinde yaşayarak sahip çıkma.

İyi ki varsın Türkiyem!