Satırlarıma başlamadan önce Foça Belediye Başkanı Sayın Gökhan Demirağ’ın babasına Allah’tan rahmet diliyorum.
Ölüm zordur.

Sevdiklerini bıraktığı için hem gidene, sevdiklerinden ayrıldıkları için hem kalana.

Geride kalanlara da sabırlar diliyorum.

Medyaege ailesi olarak cenaze sırasında başkan Demirağ’ın yanında olduk.

Onu kıymetli babasından ayrılış acısını yaşadığı anlarda yalnız bırakmadık.

Bu konuda çok hassas bir kişi olduğumu bilen bilir. Bilmeyen zaten kendisi gibi bilir.

Cenazeye yoğun siyasi katılım vardı. Olması gerektiği gibi. Milletvekilleri, belediye başkanları, ilçe başkanları CHP’li olan olmayan bütün insanlar başkan Demirağ ile acı dayanışması içindeydiler.

Toplum olarak zaten iki yerde kimin, kin olduğuna, neyi nasıl yaptığına bakmadan biraraya gelen insanlarız.

Birisi düğün, diğeri cenaze.

Birisi en mutlu gün, diğeri en üzücü gün.

Mutluluğu da paylaşması seviyoruz, mutsuzluğu da.

Ne iş yapıyorsak yapalım, nerede olursak olalım, tanıdığımız insanların bu iki önemli günlerinde yanlarında olmak için her maddi ve manevi fedakarlığı göstermeye de gayret ediyoruz.

Bu satırları yazmayı mezarlıkta son görev yapılırken düşündüm.

Her satırını aklıma tek tek not ettim.

Aklıma notlar alırken, gözlerim CHP İzmir İl Başkanı Deniz Yücel’i aradı.

CHP’li bir belediye başkanının bu acı gününde orada olacağını düşündüğüm, tahmin ettiğim ve beklediğim Deniz Yücel’i.

Ama göremedim.

Kalabalıkta gözümden kaçmış, kıyıda köşede bir yerlerde acıyı paylaşıyor diye iyi niyetle düşündüm.

Ama sonradan öğretim Avukat olan Deniz Yücel’in o gün çok ama çok önemli, mutlaka girmesi gereken duruşmaları olduğunu öğrendim.

Ve sadece garipsedim.

Bu garip duygularla adı her dönem olduğu gibi, 2019 içinde İzmir Büyükşehir Belediye Başkanlığı geçen Narlıdere Belediye Başkanı Abdul Batur dikkatimi çekti.

Başkan Demirağ’ın bazen bir adım gerisinde, bazen bir adım önünde, ama hep yanında onun acısını en derin şekilde paylaşıyordu.

Batur’un acıyı paylaşma duygusunu her denk geldiğim cenaze töreninde görürdüm ama bu kez farklıydı biraz.

Sadece acıyı paylaşmıyor, Demirağ’ın o anda ailesinden bile daha fazla dayanağı olmuştu.

Acı paylaştıkça azalan, başarı paylaştıkça çoğalan bir şeydir.