Lise çağlarında meslek okulları dendiğinde, üstün zekâlıların gittiği düşünülen, normal gibi görünen okullara gidemeyenlerin gittiği okullardı.

Oraya gidenlere okula okumaya değil de, sanayi sitesinde tamirci olmaya gidiyorlar düşüncesiyle toplum gözünde de bir küçümseme vardı.

Okuyan kıymetliydi ama ne hikmetse meslek lisesinde okuyanın okumasının değeri yok gözüyle bakılırdı.

Derken yıllar geçti, üstün zekâlıların ve normal okullardan mezun olanlar üniversitelerin toplumda etiketi güçlü, parası çok eğitim alanlarını tercih etmeye başladılar.

Yıllar sonra ülkede milyonlarca doktor, milyonlarca avukat, milyonlarca mühendis ve binlerce gazeteci meslek etiketini taşıyan insanlar dolmaya başladı.

Doktor bey, avukat hanım, mühendis dayı, gazeteci amca, aracıyla yolda kaldığında arızasını gidermek üzere oto sanayi sitesine koştu.

Evinde musluğu arıza yaptığında semtindeki tesisatçıyı bulmaya çalıştı.

Pantolonunda sökük olduğun da terzi, evinde dekorasyon yapacağı zaman inşaatçı, boya yapacağı zaman boyacı, cam yapacağı zaman camcı, çiçek ekeceği zaman bahçıvan aramaya başladı.

Oto sanayide çalışan meslek lisesi mezunu oto sanayinin içinde yetişmiş çırak, kalfa arabanın sadece bir tekerini söküp, altından ne sesi geliyor diye bakmaya 500 TL istemeye, terzi diktiği sökük için 30 TL, tesisatçı anahtarı eline alınca 400 TL, camcı cam takınca 1000 TL, bahçıvan bahçeyi temizleyince 600 TL, çiçek ekince 200 TL ücreti yazmaya başladı.

Okuyan mühendisim, doktorum, avukatım, gazetecim, mimarım yaptırdı, ödedi, ‘Vay anasını bir saatlik işe 500-1000 TL ‘diyerek gıpta etmeye başladı.

Ege Plastik Sanayicileri Derneği’nin de (EGEPLASDER) Şener Gençer, fuarda stantları gezen meslek lisesi öğrencilerini görünce duygulanmış ve bu öğrencilere sanayinin ne kadar ihtiyacı olduğunu anlatmaya başlamış.

‘Mühendisten çok sizlere ihtiyaç var’ diyerek

Tabi orada bir cümlesi hoşuma gitmedi, ‘Ara elaman’ cümlesi.

İşi bilen, işi yapan ve ihtiyaç duyulan işçilere ara eleman kelimesi dememek lazım, zaten böyle dediğimiz içindir ki şimdi sözlerle küçümsediğimiz bu işleri yapacak insanları bulmakta güçlük çekiyoruz.

Bence bu insanlara ‘Usta İşçi’ demek daha mantıklı.

İşçinin eğitim görmüş, deneyimli olanı anlamında.

Buradan gençlere de bir yol önerim olsun, hangi mesleğe sahip olacağınıza sakın ve sakın paraya endeksli düşünmeyin.

Parayı çok ama çok kazanıp, yaptığı işi sevmediği için bir süre sonra sevdiği işi yapmaya çalışıp, hayatını alt üst eden, edemeyince de bunalıma girip psikolojik tedavi gören insan sayısı her gün artıyor.

Ne yaparsanız yapın, ne olursanız olun sadece sevdiğiniz için yapın veya olun!