ARADIĞINIZ İNSANA ULAŞILAMIYOR, FELSEFENİZİ YENİLEYİNİZ

Toprağa yaşıt bir bedende asırlardır kümeli.
Toprak nadas kalır, oysa beyni daim sürmeli.
İçi duyguları panayır olmuş kentli aciz kölenin.
Kulaklar içten tünelli hükmü yok aşkla söylenin.
Bir aziz gibi konuşur bal damlar vaazlardan.
İş paylaşıma gelince hiç söz etmez kazlardan.

Tüketmek onun en vazgeçilmez boş uğraşı.
Başkası su içmese de olur, onun hazırdır aşı.
Tüketir doğayı, denizi, havayı ve tüm dünyayı.
Sözü zehirli ok, arkadan çeker kibir dolu yayı.
İnsan düşmüşlüğün timsali, arayışı hakikat.
Yazılmışları yutsa da bir içimde bitmez zayiat.
Sokaklar diyojen dolu güya, yüzeyden bakınca.
Bilgi deresinde maşrapasız su içmek sakınca.
İnsana bel bağlamak, umut içinde kör umut.
Bozulan insan, bozan o, herşey ay gibi somut.
Kim dokunur, kırılmış, çöp olmuş bunca yalana.

Doğa fena öç alır, insan son vermezse talana.
Aranan ne, arayan kim kırk asırdır adil ve iyiyi.
Taşa versen, taş yürürdü bunca güzel bilgiyi.
Koşar adım, nefessiz biriktirilen yığın yığın mal.
Biraz dur, nefeslen, insanlıktan iyi bir nasip al.
Bütün doğu ve batı, kuzeyden güneye kargaşa.
Su katılır mı hakikatle yoğrulmuş felsefe aşa.
Elbet ulaşır insanlık, aradığı insana hakikatle.
Herşey doğada saklı, görünür bakınca dikkatle.