Mesut Özakcan hatırlarsınız oğlunu, gelinini, damadını, o’sunu, bu’sunu Efeler Belediyesi’ne getirdi söz sahibi yaptı. Bütün tepkilere, bütün eleştirilere rağmen. Sonunu hepimiz biliyoruz bu hikâyenin.

Fatih Atay ise bütün bunları yapmayacağım diyerek geldi koltuğa oturdu. Oda ne! Kat kat fazlasını yaptı. Ağababalar, dostlar, oğullar, kızlar maşallah hepsi belediyede. Her biri bir köşede maşallah.

Bakın Mesut Özakcan 40 yıllık partisinden bir koltuk için Demokrat Parti’ye gitti. Artık nasıl bir rüyaysa kazanacağına da inandırıldı. Bu rüyanın sonu ise tam bir hüsran. Şimdi aynı rüyayı Fatih Atay’da görüyor olacak ki 40 yıllık partisini bıraktı gitti. Bakın İyi Parti dışında bir şansı da kalmadı. Ha oraya gitse ne olacak? Aynı son, aynı hüsran. Ne koltuk sevdasıymış arkadaş. İnsanlar 40 yıllık partilerini terk edip gidebiliyorlar.

Bunun dışında ortak yönleri ne; oğlanlar, kızlar, gelinler, damatlar, kayınbiraderler belediyede cirit attı, at oynattı. Bol bol imar müdürü değiştirildi, müteahhitlerle derin dostluklar kuruldu. Yani bagajlar full. Bagajlardaki yükü kırkayak kamyonlar zor çeker.

Ben şunu söyleyeyim; her gün sokakta vatandaşın içindeyim. Vatandaş diyor ki; yeter artık şu Fatih Atay gitse de bu memleket kurtulsa. Sözün de, işin de özü tam olarak bu. Bilmem anlatabildim mi?