Psikoloji alanındaki çalışmalarında, annelerin davranışlarıyla ilgili  de çalıştığını dile getiren Selçuk, "Annemin eğitim hayatımla ilgisi çok önemli.  Onun sayesinde okudum, diyebilirim. Doğduğum köyde ilkokul birinci sınıfa 5 yaş 2  aylıkken başladım. Ailem Ankara'ya göçmüştü, ben de babaannemin yanında köyde  kaldım. Toplam 17 gün gitmişim okula gerisinde de kaçmışım." diye konuştu.

Köy okullarına karşı hassasiyeti olduğunu dile getiren Selçuk,  "Taşımalı eğitimle ilgili meseleler beni çok rahatsız ediyor. Gerçekten bir  tedbir almamız lazım. Köy okullarının aslında bir hayat sahnesi olduğunu, çocuğun  yaşamla irtibatının orada sahicileştiğini unutmamamız lazım. Diğer türlü çocuğun  hayatını çok yapaylaştırıyoruz ve eğitimi sadece öğretim prosesi gibi  algılattırıyoruz. Bu çok doğru bir şey değil." ifadelerini kullandı.

Selçuk, daha sonra Ankara'da ikinci sınıfa devam ettiğini, akademik  yetersizliği olduğu için iki öğretmenin de kendisini sınıfına almadığını  belirterek, sonunda emekliliği yaklaşan öğretmeninin sınıfına kabul edildiğini  söyledi.

"DOĞRU BİR PROJEYDİ VE KENDİ İÇİNDE EVRİLEBİLİRDİ"

Köy Enstitüleri'nin 1948 yılında kesintiye uğratıldığını ifade eden  Bakan Selçuk, "Bence devam etmeliydi çünkü kendi doğası içinde özgün bir tasarım  içeriyordu. Günlük siyasi sıkıntılar vardı, belirli kişiler ya da gruplar, Köy  Enstitüleri'ni kendi dünya görüşlerinin bir doktrinasyon aracı olarak kullanmaya  başladılar. Köy Enstitüleri, doğru bir projeydi ve kendi içinde evrilebilirdi,  bir tekamül olurdu ama bunun kısmen kötüye kullanımı, bu tür bir özgün tasarımın  Türkiye'den çıkıyor olmasının da özellikle Marshall Yardımları politikası  çerçevesinde düşündüğümüzde çok istenmediğini görüyoruz. Yani 'Türkler özel bir  şey yapmasın, uçak yapmasınlar, Köy Enstitüleri gibi orijinal okulları olmasın,  Türkiye'nin kendi demiryolu stratejisi olmasın'." dedi.

"EĞİTİM ÖNEMLİ DEĞİL, DEĞERLİ"

Bir soru üzerine Bakan Selçuk, "Eğitimin önemli olması ifadesi beni  rahatsız ediyor çünkü eğitim önemli değil, değerli. Çünkü değer dediğimiz şey,  bir medeniyetin enerjisidir. Önem dediğimiz şey daha pragmatik bir şeydir daha  önemsiz olabilir. Ama değer atfedilen zeminiyle kutsal bile olabilir, olmayabilir  de. Bu anlamda ben gelecekle ilgili çok kaygılanıyorum. Şundan dolayı; bu kadar  birikimi, tarihsel donanımı varken, bugünkü enerjimiz varken çok daha iyisini  yapabiliriz." yanıtını verdi.

Bunu yapamıyor olmanın ve kendisine "Siz bu ülkenin çocuklarının  geleceği için ne düşünüyorsunuz, ne yapmak istiyorsunuz?" sorusunun  sorulmamasından rahatsız olduğunu dile getiren Selçuk, sözlerine şöyle devam  etti:

"Sorulan her şey, kişilerin ya özlük haklarıyla ya günlük siyasi  çatışmalarla ilgili ya da geçmişten bugüne taşıdığımız çözülmesi bu bağlamda  mümkün olmayan birtakım çatışma unsurları, hep bunlar konuşuluyor. Milli Eğitim  Bakanı asla kendi dönemi için kısa vadeli hemen bir şey yapmaz.

Bu bir maraton koşusuysa, gelecek için ne düşünüyorum çocuklar  açısından; bizim bebelerin, evlatların, dünyanın her yerinde gururla, sabırla ve  dimdik ayakta durarak, kendi var oluşundan, ülkesinden, toprağından, ürettiğinden  tatmin olmuş bir hissiyatla 'biz de buradayız, varız' diyebilecek bir gençlik  istiyorum. Bunu yapabilmenin her koşulu var Türkiye'de. Fakat eğitim, bir grup  hizip ya da parti ödevi değil. Eğitim bir millet, ülke ödevi. Bir mutabakat  istiyor eğitim. Mutabakat olmazsa milletleşemiyoruz. Milletleşemeyince herkes  bulunduğu yerden ateş etmeye başlıyor. Bizim bu mutabakat üzerine bir gelecek  tasavvuruna ihtiyacımız var."