Medya Ege köşe yazarı ve gece editörü Eylül Ayça Karakuş, Bornova'da Başkan Atila ile görüştü. Karakuş, Başkan Atila ile Down Kafe'de buluşurken yaptığı incelemeleri kaleme aldı. İşte o yazı:

Merhabalar Medya Ege dergisinin kıymetli okuyucuları. 

Bir şehri gezdim, gördüm ve öğrendim ki serüveninde Türkiye'nin özgür şehri İzmir var. 

Gezdiğim, gördüklerim ve öğrendiklerime ortak olmak istiyorsanız bu yazının sonuna gelin birlikte nokta koyalım.

Gezdiğim şehri bana unutturmayacak olan bir anıyı sizinle paylaşmak istiyorum.

Belediyecilik nedir diye bir soru yöneltsem bir çok kişi aşağıdaki maddeleri sıralayacak hiç şüphesiz...

Belediye Başkanları yol yapar, park yapar, çevre düzenlemesi yapar. Yani özetle belediyeler, belediye sınırları içindeki insanların ortak ihtiyaçlarını karşılamak için kurulmuş ve birimlere ayrılmıştır. İmar yapmak, su ve kanalizasyon, çevre sağlığı, temizlik, zabıta hizmetleri, itfaiye, acil yardım, kurtarma, kültür ve sanat, defin hizmetlerini halka verir. 

Bazı zamanlarda ise çarşıya pazara çıkıp esnafın, halkın derdini dinler vs...

Klasik söylemler dışında sizinle paylaşmak istediğim herkese  örnek olacak muhteşem, yüce gönüllü bir Belediye Başkanı gerçeği var. 

İzmir Bornova Belediye Başkanı Olgun Atila tüm kalbiyle destek verdiği Down Sendromlu gençlere yeni bir hayata bakış penceresi açmış.

Bornova Belediyesi'nin sanatla iç içe olan bahçesinde huzurla adımlarımı atarken gördüğüm bir kafe de bir çay içip soluklanmak istedim. Sıcacık karşılamaları ve yüzlerindeki en içten ifadeleri ile "Hoşgeldin abla" diyen gençler vardı karşımda. Hoşbuldum dedim ve onlarla konuşmaya başlarken içlerinden birisi yüzündeki gülümseme ve ruhumu sıcacık kucaklayan ses tonuyla "Ne içersiniz? diye sordu. Nasıl yani diye aklımdan geçirirken etrafıma dikkatlice baktığımda on kişiden fazla Down Sendromlu genç gördüm. Kiminin elinde tepsi var, kiminin elinde sipariş fişi vardı. Sonra anladım ki burası sıradan, gelişi güzel bir kafe değildi. Öyle isim yapmış, pahalı çay ve kahveleri olan bir yer hiç  değildi. Sipariş veren gençlerimiz çayı servis ederken iletişime geçip hatta sandalyeyi çekip oturmaları, hal hatır sormaları beni en çok etkileyen yönleri olmuştu.

Sözüm ona sağlıklı bireylerin karşı komşusunun ismini dahi bilmez ve sabahları asansörde karşılaştığında bilmem kaçıncı kattan aşağıya inerken derin bir sessizlikle birlikte ellerindeki telefona kapanmaktan çok daha çarpıcıydı. Çayımı yudumlarken kafe de çalışan gençleri izlerken aklımdan geçenler beni bir kez daha hayatın yaşanılır olacagi gerçeğine inandırdı. 

İyi de bu kadar birbirini görmeyen, pardon görmezlikten gelen insanlar varken Down Kafe'yi hayata geçirmek kimin eseriydi? Aklımdaki soruların cevabı şimdi sizlerle. 

Belediyecilik nedir sorusunun cevabını kimler nasıl verir bilmem ama ben size etiket sahibi olmadan insan olmak nasıl olur? sorusunun cevabını veriyorum.

Öğrendim ki; İzmir Bornova Belediye Başkanı Olgun Atila "Down Kafe" yi hizmete geçirerek toplumda farkındalığı yaratmış. Bu farkındalıkla birlikte uykuda olanları uyandırıp gözleriyle birlikte gönül gözünü de açmış. Engel dediğimiz şeyin sadece zihinde olduğunun ve insanoğlunun istediği zaman tüm engelleri aşabileceğinin mesajını vermesi büyük bir mutluluk tablosu. Bugüne kadar gördüğüm, yaşadığım ve hayatın içinden öğrendiklerime değerli Başkan Olgun Atila'nın hayata geçirdiği Down Kafe ile birşey daha katmış oldum. 

Demek ki neymiş; marifet önce insan olmakta, insan olabilmekteymiş.

Menfaat, çıkar gözetmeden birilerine umut ışığı olup, ellerini tutarak güçlerine güç katabilmekteymiş. 

Önce insanlığına sonra ise Belediye Başkanlığı ile toplum yararına vermiş olduğu böylesine kutsal bir hizmet için, gönülden sevginin bağıyla solmayan çiçekler açtıran kendisine sonsuz saygı ve şükranlarımı sunuyorum. 

İzmir Marşı ve Down Kafe'ye gönülden destek verenlerin ömrü daima genç kalsın dileklerimle ayrılıyorum bu güzel şehirden. 

Ve gezdim, gördüm, öğrendim ki ; 

İzmir, Down Kafe gençleriyle bir başka güzelmiş! 

Saygılarımla...