Şefika Değirmenci
BEN SENİ SEVERKEN...
Ben seni severken;
bu şehir uyurdu.
Geceler, sabahı erteler,
Sabahlar, hemen geceye kavuşurdu.
Gitmezdi karanlıklar kalırdı gözlerimde.
Ben seni severken;
dururdu zaman.
Saatler sessizlikte kalır,
Günler geçmez, beklerdi.
Bilinmezdi hangi zaman, hangi gün.
Ben kaybolurdum,
Senli zamanların içinde.
Ben seni severken;
Yağmurlar yağardı şehrime.
Gökler inerdi yere,
Sağnaklar serilirdi üzerime,
Sokaklar ıslanır, içim üşürdü.
Ben seni severken;
Sessizce gelirdi hüzün.
Saklandığı yerden çıkardı,
Yürek işgal mangaları.
Sarardı dört bir tarafımı,
Ateşe verirdi her bir yanımı.
Ben seni severken;
daha bir severdim ayrılıkları,
Kavuşmayı özleten herşeyi.
Senden gelen ne var ise;
Sarar, sarmalar,
Sebebi olduğun herşeyi kucaklardım.
seni lütfunla da kahrınla da ağırlardım,
Çünkü ben seni başka severdim..
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.