Siyaset bazen bir kariyer aracı olur, bazen bir güç tutkusu. Ama bazı insanlar vardır ki, onların yolculuğu çok daha derin, çok daha içten başlar. O yolculuk, çocukken duyulan bir adaletsizlik hissiyle başlar belki… Veya bir annenin sabahın köründe kalkıp evladına harçlık yetiştirme çabasıyla… Mahir Polat’ın hikâyesi işte tam da böyle bir yerden başlıyor.

1975 yılında Gaziantep’te doğan Polat, Anadolu’nun toprak kokan sokaklarında büyümüş, hayatı yokuş yukarı tırmanarak öğrenmiş bir adam. Ailesinin bir dönem Bayburt’ta, sonra Balıkesir Dursunbey’de yaşaması… Bu kadar farklı coğrafyaya dokunması, onun insanı anlamaya duyduğu derin merhametin de temelini oluşturmuş.

İZMİR’DE BİR HAYAT, BİR DAVA

1995 yılında İzmir’e yerleştiğinde, kimse onun bir gün Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde İzmir’i temsil edeceğini bilmiyordu belki… Ama Mahir Polat, İzmir’i sadece bir şehir olarak görmedi. İzmir, onun için emeğin, adaletin, çağdaşlığın simgesiydi. Bu yüzden siyasete atıldığında da yönü belliydi. CHP saflarında mücadeleye katıldığında, bunu bir “siyaset yolculuğu” olarak değil, “halkın sesi olma” gayesiyle yaptı.

Siyasete ilk adımını Bornova İlçe Örgütü’nde attı. Yıllar boyunca teşkilatın her kademesinde görev aldı. O, her zaman sahanın insanıydı. Sokaktaydı, pazardaydı, düğündeydi, cenazedeydi. Siyaset onun için masa başında oturmak değil, halkın ne düşündüğünü yerinde duymaktı.

MECLİS’TE SADECE VEKİL DEĞİL, VİCDAN OLDU

2018 ve 2023 yıllarında İzmir 2. Bölge’den milletvekili seçildi. Meclis kürsüsünde sesi yükseldiğinde, yalnızca kelimeler değil, kalbi de konuşuyordu. Çevre Komisyonu’nda görev aldı; enerji politikalarını, uluslararası anlaşmaları inceledi. Ancak onun önceliği her zaman “insan”dı. Göçmen işçilerin koşullarından, doğası talan edilen köylere, geçim derdiyle boğuşan esnafa kadar birçok konuda sesini yükseltti.

Ama Mahir Polat’ı Mahir Polat yapan şey, sadece kürsü performansı ya da yazdığı soru önergeleri değildi. O, dokunduğu hayatlarla, omzuna yaslanan yaşlı ellerle, gözyaşını saklayan çiftçiyle bir bağ kurdu. Halk onu “bizden biri” olarak gördü. Çünkü o, hiçbir zaman “yukarıdan” konuşmadı. Her zaman yanlarında, diz dize oldu insanlarla.

BİR BABA, BİR EŞ, BİR EVLAT…

Siyasetin getirdiği yorgunluk sadece fiziksel değildir. Mahir Polat için Ankara’da geçen her hafta, çocuklarından ayrı kalmak anlamına geldi. Eşinden uzak olmak demekti. Ama bir yandan da onların geleceği için mücadele etmeyi sürdürmekti. Meclis’te bir konuşma yaparken çocuklarının hayalini kurdu; onlar uyurken, sabahlara kadar dosya okudu.

Onun hayatı iki parçadan oluşuyor: biri evinde babalık yaptığı, kalbine huzurla dokunduğu özel hayatı… Diğeri ise memleket sevdasıyla yoğrulmuş, adaleti, eşitliği, halkı için savaş verdiği kamusal hayatı. İkisini de eksik bırakmadı.

Mahir Polat’ın durduğu yer belli: Halkın yanı. Hangi partiden olursa olsun, mağdur olan, ezilen, sesi kısılmak istenen herkes için mücadele ediyor. Çünkü onun mücadelesi sadece CHP rozetiyle değil, bir vicdanla, bir inançla yürütülüyor.

Sokaktaki çocukların ayakkabısı delikse, o uyuyamıyor. Bir esnaf “kira ödeyemiyorum” diyorsa, o susamıyor. İşte bu yüzden Mahir Polat, sadece bir vekil değil… O, İzmir’in vicdanı. Anadolu’nun adalet arayan sesi. Çocukların geleceğine, doğanın hakkına, emeğin onuruna sahip çıkan bir adam.

Ve Son Söz…

Siyaset çok konuşanları değil, çok dinleyenleri yazmaz mı tarihe?

Mahir Polat, dinleyen, anlayan, yola omuz veren bir insan.

Gaziantep’in tozlu sokaklarından İzmir’in özgür rüzgârlarına kadar uzanan bir hayat…

Kendini halkına adamış, çocuklarına onurlu bir miras bırakmak isteyen bir baba…

Ve Türkiye’nin bugününde umut vadeden, yüzü halka dönük bir vekil…

Bu yazı, sadece bir biyografi değil.

Bu yazı, bir teşekkür…

Halkın içinden çıkıp, halkla yürüyen bir adama…