Kimi boş zamanını değerlendiriyor, kimi ilerleyen yaşına rağmen sosyalleşiyor, kimi ise yaşadığı engeli yaptığı çalışmalarla aşıyor. 75 yaşındaki Saadet Akkaya ve kardeşi 70 yaşında ki Aliye Akkuş Bornova Belediyesi tarafından düzenlenen kursların müdavimleri. 39 yaşında ki konuşma engelli Gülşen Öztürk ise el sanatları kursunda yaptığı çalışmalarla engelini aşıyor.  Ücretsiz olan kurslarla kendini geliştiren Gülşah Hanım, yazdığı duygu yüklü bir yazıyla anlatıyor düşüncelerini ve “Bornova Bizim Evimiz”diyerek Bornova Belediyesi’ne teşekkür ediyor. 

Bornova Belediyesi, her yaştan yüzlerce Bornovalı için müzikten el sanatlarına, satrançtan latin danslarına farklı alanlarda kurslar düzenliyor. 7 ayrı merkezde yaz ve kış dönemi olarak ayrı ayrı verilen kurslardan binlerce Bornovalı yararlanıyor. Kurslara katılanlardan kimisi ilerleyen yaşına rağmen üretebilmenin mutluluğunu yaşıyor, kimi ise hayatındaki engeli yaptığı çalışmalarla aşıyor. 

75 yaşındaki Saadet Akkaya ve 70 yaşında ki Aliye Akkuş yıllardır bu kurslara katılan iki kardeş. Müzikten resime kadar bir çok dalda eğitim alıyorlar. Bornova Belediyesi Türk Halk Müziği ve Türk Sanat Müziği Korosu’n da sahne alan kardeşler, el sanatları kurslarına da birlikte katılıyor. Çanta yapımından üç boyutlu resim olan Kaat-ı sanatına kadar herşeyi öğreniyorlar. Akkaya, 5 yıldır koroda görev aldığını ve 3 yıldır da Bornova Belediyesi bünyesindeki el sanatları kurslarına katılkdığını belirtti. Akkuş ise 7 yıldır geldiği kurslardan çok memnun olduğunu anlatarak, boş vakitlerini eğlenceli ve yaratıcı bir şekilde değerlendirdikerini ifade etti.

Engellini kurslarla aşıyor

39 yaşında ki Gülşah Öztürk, Bornova Belediyesi’nin Hobi ve Beceri Edindirme Kurslarına  2015 yılında başlamış. Sadece kendisi değil kızı Ece’yi de bale ve seramik kurslarına yazdırmış. Öztürk, kursun özel insanlarından biri. Çünkü konuşma engelli. Seramik, Zumba, Takı Tasarım ve El Sanatları kurslarına katılıyor. Kendilerine bu imkanı sağlayan Bornova Belediyesi’ne ise çok teşekkür ediyor. Konuşamayan Gülşah Öztürk, duygularını ve düşüncelerini yazarak aktarmış bizlere işte Gülşah Hanımın kaleme aldığı o yazıdan notlar;

“Bir dergide haberini gördüm bu kursların. Ve katılmaya karar verdim.  Fakat engelli olduğum için önce çekindim beni almazlar diye. Çünkü insanlar çok ön yargılı.....Engelli olmak bir suç değil.  İlk olarak 2015 yılında kızımla beraber yazıldık kurslara.Ve her yıl büyük mutlulukla tekrar takrar katılıyoruz. Öğretmenlerimizi çok seviyoruz.  Güler yüzlü tüm çalışanlar ve arkadaşlarımız.Güzel vakit geçirip bir şeyler öğreniyoruz.....Engelli insanlar sanki bir şey yapamazlar. Bizimde duygularımız, umutlarımız ve hayallerimiz var. Başarabiliriz......Ama çevredeki bazı umut katilleri ‘boşver, bırak, vazgeç, yapamazsın, hadi sende’ diyorlar.  ‘Sen mi yaptın bunu?’ diyerek bizim gücümüzü elimizden alamaya, umutlarımızı yıkmaya çalışıyorlar. Ben kendime güveniyorum, yapıyorum. Kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum.... Bu kurslarda  keyifli heyecenlı vakit geçirmek beni hayata bağladı. Özgüvenimi kazandım.....Ben sadece içimden gelen sesi dinledim ve çok mutluyum.... Bornova Bizim Evimiz. Çok teşekkür ederiz. İyi ki varsınız.”