Hüznün sürmelisiyim ben

Ne o dağlar artık denize paralel

Ne de okyanuslarımda bir damla su kaldı

İnandığım bir sen vardın, yerini yeller aldı

Canım batıyor bedenime

Dünyaya çarpıp gözlerinde ölüyorum

Anlama artık beni

Yüreğimde kalemin son nefesini verdi

Çoğul bir aşkta tekil bırakıldım

Yoktun, kendim kadardım bu sevdada

Vuslatı kaçırdık aşk durağında

Artık yenilgime inandım 

Kuru otlar bitiyor kalbimde

Rahvan atlar koşuyor yüreğimde

Gittiğin, bittiğin, ömrüme yazılıyor

Aşk olduğum adam, acılardan kocaman bir buket bıraktı canıma

Direniyor yokluğu, varlığımla tutunuyor hayata.

Ruhumun bir kalpte gömülüşü bu

Sen bu cesedi hep hatırla

Ben ise bir şekilde unutmalıyım!!!