Türkiye'de spor hayatının, sporcunun ve sporda çocuklarımızın, gençlerimizin özgüven duygusunun yükselmeye başladığı yıllar.

Dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal, özel olarak Bulgaristan doğumlu Türk haltercisi Naim Süleymanoğlu'nu Türk ve Müslümanlara etnik ve dini asimilasyon uygulayan Bulgaristan'daki komünizm rejiminden kaçınca Türkiye'ye getirmiş, Türk sporcusu yapmış ve Türkiye'de spor yapan herkesin kendisine olan özgüveninin artmasına vesile olmuştu.

Üç yıl üst üste 'Yılın Haltercisi' olmak her sporcuya nasip olmazdı, Naim'e oldu!

Spor yaşantısı boyunca 46 dünya rekoru kırmak her sporcuya nasip olmazdı, Naim'e oldu!

9 defa olimpiyat rekoru!

7 defa dünya şampiyonu!

3 olimpiyat şampiyonluğu her sporcuya nasip olmazdı, Naim'e oldu.

Sporun en önemli dalı olan futbolda yediğimiz gollerle düşen sporcu güvenimiz, bir türlü başarılı olup katılamadığımız ve kazanamadığımız spor dallarının olduğu dönemde Anadolu'dan, Türkiye'den bir sporcunun, olimpiyatlarda, dünya ve Avrupa şampiyonlarında bayrağı birincilik gönderine çekmesi o dönemin çocuklarına ve gençlerine ilham oldu, örnek oldu, azim oldu.

Türk insanının kendine güvenip, çalıştığında, inandığında neleri başarabileceğinin ortaya çıktığı, filizlendiği yıllar Naim Süleymanoğlu'nun şampiyonluk kürsüsüne çıktığı zamanlardı.

Naim o kadar azimli, çalışkan ve inançlıydı ki, etnik ve dini asimilasyon uygulayan ve bu uygulamaya maruz kalmak istemeyip kaçtığı Bulgaristan'ın sporcularına karşı yarışırken bir başka gücün içine giriyor, kendisini dünyaya Müslüman ve Türk olarak üstüne basa basa gösteriyordu.

Televizyon başında bir yarışında şampiyon olduğunda televizyonun karşısında sevinç gözyaşlarımı, gururlandıran duygularımı dün gibi hatırlıyorum.

Bugün o gözyaşlarının ve gururu sporun başka başka alanlarında da yaşayınca aklıma hep Naim Süleymanoğlu geliyor.

İyi geliyor!

Güzel geliyor!

Kattığın, gösterdiğin ve hissettirdiğin her şey için teşekkürler Cep Herkülü!

Mekanın cennet olsun.