Bu gün bir video izledim, hem zorluklarla okutulup büyütülmüş bir çocuk hem de bir eğitmen, öğretmen olarak çok duygulandım. Videoda öğretmen, öğrencilerine anne ve babalarının ne koşullarda çalışarak, onların eğitimi için mücadele ettiklerini izletiyorlardı.

Anne ve baba için çalışma ve para kazanma sürecinin zorlukları, çocuklara önemli bir gerçeği anlatma ve empati geliştirme açısından değerli bir konudur. Bu tür videolar, öğrencilere ailelerinin çabalarını daha iyi anlamalarına yardımcı olabilir ve onları duygusal olarak etkileyebilir. Bu şekilde, çocuklar ebeveynlerinin emeklerine daha fazla değer verme eğiliminde olabilir ve onlara saygı göstermeyi öğrenirler.

Bu tür içerikler, çocukların ekonomik bilinci ve ailelerinin maddi durumuna dair bir anlayış geliştirmelerine katkıda bulunabilir. Ayrıca, ebeveynlerin ve öğrencilerin arasındaki iletişimi güçlendirebilir ve aileler arasındaki bağı daha da pekiştirebilir. Ben çook küçüktüm annem bir otele götürmüştü beni, akşama kadar o küçücük bünyemle otelin temizlenmesine yardım etmiştim. Ertesi gün aynı otele tatile götürüp akşamına “Aynı otelde iki farklı durumu da yaşadın. Bundan sonra nasıl bir hayat yaşamak istediğine sen karar ver demişti” Bu dersin bendeki etkisini kelimelerle anlatamam.

Sadece bu durumu tanımlarken, sonuçlarını değerlendirirken bile ne kadar geniş bir kapsamı içerdiğini anlayabiliriz.

Annemin "Nasıl bir hayat yaşamak istediğine sen karar ver" demesi, kendi değerlerim, hedeflerim ve isteklerim doğrultusunda bir hayat sürme konusunda beni yönlendirdi. Bu özgürlük, kişisel kimliğimi keşfetme ve kendi yolumu çizme fırsatı verdi.

Ebeveynlerin çocuklarıyla iletişim kurarken, onları birey olarak görüp anlatmaları ve değerli düşüncelerine saygı göstermeleri önemlidir. "Sen küçüksün" gibi ifadeler, çocukların duygusal olarak desteklenmediğini veya düşüncelerinin önemsiz olduğunu hissetmelerine neden olabilir. Çalışırken, emek verirken, mücadele ederken elbette ki iş hayatıyla ilgili işle ilgili yaşadığı tüm sıkıntıları çocuğuyla paylaşmasına gerek yok, ancak bazı konuları, onları da bir birey gibi görüp zaman zaman paylaşarak çocukların yaşadıkları dünyanın güllük gülistanlık olmadığını göstererek onların hayata daha gerçekçi ve olumlu bir şekilde hazırlanmalarına yardımcı olabilirler. Bu şekilde ebeveynler, çocuklarına değerli bir hayat dersi sunabilir ve onları hayatın iniş çıkışlarına hazırlayabilir.

Sonuç itibariyle çocukların dünyanın güzelliklerini ve zorluklarını deneyimlemelerine izin vermek, onların olgunlaşmalarına ve hayatı daha iyi anlamalarına katkıda bulunur. Ebeveynlerin çocuklarıyla açık ve anlayışlı bir iletişim kurmaları, onların ruhsal ve duygusal gelişimini destekler ve onların güçlü ve sağlam bireyler olmalarını sağlar.