İlmik ilmik dokunmuş göz nuru, horasan kilimi.

Dokuz enderundan geçmiş ömür, bilir külli ilimi.

İnsan eli değmiş, tüm kitabi kayıtlardan üryan.

Kötülükten habersiz, anne memesinde sübyan.

Güzellikler akar mecliste söz leblerine gelince.

Hak kelam mevzuysa, kuğu boynu kıldan ince.

Her eylemi öz, bir kase iksir damıtılmış tözden.

Hiç konuşmaz, kalp cevher, akıp durur gözden.

Karanlık bulaşmış ruhlara, mavi beyaz dolunay.

Geçtiği sarp yamaçta, taşlar hizalı geçiş kolay.

Yüzü nehir duruluğunda, hiç sinmemiş hicap.

Derdi garibe baston kesmek olan baltaya sap.

Merhamet sandukası her an, hep elinin altında.

Zahirde bin maharet, as mucizesi saklı batında.

Bin melekten aşırma yüreği, acı savar çırpınır.

Karıncayı koca fil ayağından gözü gibi sakınır.

Örümceğe av olmuş karasineğe olur derman.

Gönlü geniş Çukurova, karakışta bile harman.

Zulme karşı başı dik, gövdesi demir koca çınar.

Isınacaksa bir bebenin teni, buz üstünde yanar.

Bilir, iyilikte yorulmaz dostun ne bedeni ne canı.

Ayrılık nesnede azizim ortaktır her insanın kanı.

Zerre miskal bir kürede, verilen onca telaş boş.

Benlik çürütmeden ruhu sen gizli hazineye koş.