Diyelim ki şimdi kapıyı açtım, yine aldım kalbimi içeriye

Kül rengindeki ömrümü çiçeklerle renklendirmeye çalışmadım mı yıllarca 

Ne anlamı var bu saatten sonra 

Yüreğim ne zemheriler gibi soğuk, ne de güneşin en kavurgan hali gibi 

Yitirdim infazlarımda sevdiklerimi

Sevgimden kurulan darağacında ki infazlarımda

Beni bana öldürttüler defalarca

Kime neydim ben

Kimsesizliğim bundan

Artık ben, ben olsam da

Kaybolan yanlarımın eksilen sevinçlerimin asıl katili benim

İşgal edilen hayatımın seyircisiyim

Perdeleri kapattım

Kapıyı kilitledim 

Artık sevgim dışarıda 

Vuramayacaklar beni onunla 

İçim donuk, evriliyor yüreğim taşa 

Direnmiyorum artık 

Bıraktım kendimi boşluğa 

Diyelim ki şimdi kapıyı açtım, yine aldım kalbimi içeriye

Kül rengindeki ömrümü çiçeklerle renklendirmeye çalışmadım mı yıllarca 

Ne anlamı var bu saatten sonra 

Her yitişten sonra, onarır kendini doğa 

Onarıyor beni de anılarım 

Çözülürken kanımda pıhtılaşan acılarım

Ben, ben değilim artık 

Gerek yok kalbim dışarıda kalsın.