Çok da eski sayılmaz, kızgın yaz sıcaklarına iyi gelecek bir reklam ile başlasın bu yazım; ancak telif ya da benzer bir kazancımızın olmadığını ve sadece yazına dair küçük ve hatta küçücük bir örnek olduğunu da belirterek elbette…

Kumral saç ve sakallı, bir o kadar da yakışıklı başrol oyuncusu arkadaş; kendisine yakıştırılan kıyafetleri ve sadece dört kelimelik rolü ile büyük bir gizemi içerisinde barındırırken, sıcak yaz günlerinde susuzluğa ilaç olacak gazlı bir içeceği, dört kelimeden oluşan slogan eşliğinde ekranlarımıza taşımıştı.

Bu gizemli başrol oyuncusu, farklı konularda çekilen kısa reklam filmlerinin birinde, Kraliçe Elizabeth varsayılan biriyle karşılıklı otururken, başka birinde kocaman beyaz başlı bir kartalı kolunda taşıyordu. Bir diğerinde ise, Guinness tarafından yeryüzünün en uzun insanı olarak tescillenmiş 2,51’lik Sultan Kösen ve milli eski basketbolcularımızdan 1,98’lik İbrahim Kutluay ile de evlerimizin konuğu oluyordu.

Konuları fark etse de, reklam filminin sonundaki slogan değişmiyor ve ağzından “Gazoz Olma, Efsane Ol” kelimeleri dökülüyordu. Bu cümlenin ardından, sıcak zamanlarda az da olsa serinlettiğimi düşünüyor ve devam ediyorum.

Gazoza da, efsaneye de tekrar geleceğiz. Ama önce kısa bir yaşanmışlık;

Futbol takımlarında, uzun süreli soluksuz forma giymek zor zanaattır, özellikle de ülkemizde… Ancak kötü bir kural gibi görünen bu durumu yani kısa süreli aidiyetleri bozan da olmuştur futbol tarihimizde. En belirgin olanlardan biri de Göztepe’nin efsane kaptanı, şu anki stada da ismi verilmiş olan “Kestane” lakaplı Gürsel Aksel’dir. Dile kolay, tam on yedi yıl aralıksız Göztepe formasını terletmiştir. Ve bu sürenin on yılında da kaptanlık pazubendi O’nun kolundadır.

İnanılmaz bir futbol zekâsına sahip olmasının yanında insandır da… Ve herkese nasip olmayacak bir Göztepe aşkı vardır yüreğinin en derininde…

Bir transfer döneminde, Göztepe yönetimi ile boş mukaveleye imza atmak suretiyle anlaşıp, takım arkadaşları adına pazarlık yapar ve “ben anlaştım, siz de imzalayabilirsiniz” diyerek, ruhunu saha dışına da yansıtır.

Rize takımında teknik adam olarak görev yaptığı bir sezonda, Göztepe’si, çalıştırdığı Rize’nin galibiyeti ile lige veda eder ve koca kaptan adamlığından zerre ödün vermez. İçi yanar Göztepe’si için ancak dürüstlük her şeyin önündedir ve talebelerine de aynısını yansıtır.

Her ölüm erkendir ve O’nun için de, bu dünyadan göç vakti erken gelmiştir. Hem de, inanılmaz bir kazayla… Rize’de teknik adamlık yaptığı dönemde, bir benzin istasyonundan gazyağı almak için sıraya girdiği anda, bir patlama ile yaşamını yitirmiştir ki; kendisini çok iyi tanıyan görevliler, sıraya girmemesini ve gazyağı dolum işini kendilerinin yapabileceklerini teklif etmişler, ancak efsane kaptan, “bu kadar insan sıradayken olmaz” diyerek bunu reddetmiş ve sıraya geçmiştir. Ve ölüm, kendisini işte bu sırada yakalamıştır.

Gerçek bir efsane olan Gürsel Aksel’i bir kez daha yâd ettik ve başka bir efsane adayı ile yazımızı tamamlayalım;

Aday dedim ama öyle bir imza attık ki, sanırım efsane olma yolunda büyük bir adımdı bu kendisi için… Halil Akbunar, Göztepe’nin son on yılında var; her ne kadar bu on yılın içerisinde bir sezonluk Elazığspor’a kiralık gitmiş olsa da, kendisini en az dört yıl daha Göztepe’de oynatacak olan imzası, gelecekte efsane olarak anılmasına yeter. Ve hatta günümüz futbolcularının en az otuz beş yaşına kadar oynadıklarını düşünürsek, şu anda yirmi yedisinde olan Halil, adını unutulmazlar arasına yazdırabilir.

Özellikle, Göztepe’nin Süper Lige çıktığı, 1. Ligdeki son sezonundan başlamak üzere, her yıl daha da futbolunun üzerine koyan Halil, saha içindeki ve saha dışındaki yaşamıyla da, örnek sporcu ve örnek insan çizgisini koruyor.

Ne mutlu bize ki, sadece okuyup öğrendiğimiz ya da izleyenlerden dinlediğimiz efsanelere bir yenisinin daha ekleneceğini biliyor ve dahası kendi gözlerimizle de şahitlik ediyoruz.

Gazoz mu? O sadece serinlemek için! Ama efsane; Gürsel Aksel gibi, Nevzat Güzelırmak, Fevzi Zemzem, Ali Artuner, Halil Kiraz, Ertan Öznur, Nihat Yayöz, Cenap Öztezer gibi… Ve inşallah Halil Akbunar gibi…