Serçe yuvasına dalar kanunsuz akbaba gamsız.

Her yuvayı kendi pis şer meskeni sanır ilamsız.

Boş bir aydınlıkta göz önünde tüner, avret açık.

Gagaları çürümüş, yıllar yılı kahverengi balçık.

Yasa yapacakmış çeyrek asır bitirdiği ormana.

Sözü söz değil, yalan dolu gün, yok bir mâna.

Kıvrılmış yağ yanakları, kafasında dantelli bere.

İşi gücü ormanı karıştırmak, gözünü gere gere.

Her durum, inanç onun için istismara müsait.

Sorsan tenha kovukta, güya sözünün eri sait.

Soyları epigenetik bir hal, bütün soy kara kafa.

Pür dikkat olmalı, ormanda düşmemeli zaafa.

Derdi tasası, hak yemekten taşlaşmış kursağı.

Mevzu çıkarsa, gözü ne solu görür ne de sağı.

Yenmiş orman tahılları, gözü karınca rızkında.

Bir köşede şimşek çakar, dolu, boran yakında.

Ne saf bu serçeler, bir avuç daneye kanarlar.

Akbabalar üsküdarı geçer, için için yanarlar.

Gökyüzünde mavilik, serçe için kor korku.

Serçe kuru toprakta, o şenlendirir nevyorku.

Tam göz açıklığı baykuştan serçelere öğütlenir.

Ormanı önemsemeyen serçe, kuru çölde dilenir.

Biz baykuşlar biliriz, akbabalar bize yâr değil.

Eğileceksen mert serçe, hakikatin önünde eğil.