Hayatım boyunca kısık sesle, hatta kelimeyi yuvarlayarak, biraz da alacağım tepkiyi bilerek, yanıt verdiğim tek soru ; "senin burcun ne?" sorusu. İkizler! derken hep zorlandım. İkizler deyince insanların bakışı birden değişiyor. "Oldu hadi görüşürüz" deyip gitmek istiyorlar gibi hissediyorum. Radyoda, yayında bu soruyu yanıtlarken, beni karıştırmayın ama "Deniz'le Medcezir" programını sunan Deniz, ikizler burcu deyip, orada Denizi , biraz öne çıkarıp, konuyu kapatıyorum. Deniz, biraz söylense de, kendisi ikizler burcu olduğu için 2dk sonra, gülüyor. Allah'tan bazı konularda, fikri çabuk değişiyor. Şimdi bu yazıyı okuyunca Denizim yine kızacak sonrada "aman boş ver öyküm" deyip gülecek, yani umarım!

Bildiğiniz çektiğinize yetmeyince, gül uğruna dikeni tuttuğunuz elleriniz, kan içinde kalınca, her şey bitti bir daha hiç kalkamam sandığınızda, bir daha bundan daha fazla üzülemem sandığınızda, gidecek kimseniz olmadığında, gölgesi yetendir dost...Hiç konuşmadan anlaştığınız, bakışından, aklındakini okuduğunuz yada aklınızdakini okuyan dostunuz varsa, benim gibi, çok şanslısınız. Yeri gelmişken Denizime teşekkür etmek isterim. Ayrıca, mutlaka ikizler burcu , bir arkadaşınız olsun derim. İnanın hayatınıza renk katar. Evet bazen, her şey karman çorman olabilir ama bir ikizler daima işin içinden çıkmayı başarır. Hatta sizi bile çıkarır.

Burçları bir yana, bazı insanların varlığı büyük güç demek. Orada olduğunu, bilmenizin kattığı o güç, hayat haritanızı kolayca çizmenizi sağlıyor.

Hepimizin aradığı , güven ve anlaşılmak değil mi zaten? Güven duygusunun huzuru, hayatımızın her alanına yerleşince dinginleşiyoruz. Anlaşılmaksa, kendimizi anlatma yorgunluğunu, alıyor üzerimizden. Buda, bizi bir üste taşıyor. Birine güvenmek , birinin bizi anlaması iyi hoşta, peki biz, biz güven verebiliyor muyuz? Leb denmeden leblebiyi anlayabiliyor muyuz? Bu günlerde burcumu soranlara, ikizler diyorum. "Oldu benimde ocakta yemeğim vardı" bakışı hissedersem, cümleme, yükselenim Aslan diye de ekliyorum. Aslan desteği yani.

İşin , burç esprisi bir yana, acaba her birimiz, bütün samimiyetimizle bir sorsak mı kendimize;

"Ben olsam, benimle arkadaş olur muydum?

Ben olsam, benimle sevgili olur muydum?

Ben olsam, benimle eş olur muydum? diye.

Ve yanıtlasak mı aslanlar gibi!