Aklım almıyor, insanoğluna yakıştıramıyorum son yaşanan ama bir türlü son olmayan tarifsiz olayları. 

İnsanlığımız gün geçtikçe bozguna uğruyor. 

Dirhem dirhem kaybediyoruz manevi değerlerimizi, vicdanımızı, inançlarımızı ve umutlarımızı. 

Üç yaşında bir kız çocuğu ve ona hunharca yapılan bir vahşet! İçler acısı, bunun bir açıklaması yok.

Her geçen gün insan olmaktan utanacağımız olaylar yaşanıyor. 

Ruh sağlığını kaybetmiş anneler, babalar, amcalar, dayılar, komşular var etrafımızda. Kimi hiç acımadan bebeğini öldürüyor, kimi karısını doğruyor, kimi gözünü kırpmadan delirmiş bir şekilde her gördüğüne saldırıp çoluk çocuk, kız, kadın, kedi köpek demeden tecavüz ediyor. 

Sizce bunun adı ne? 

Bildiğiniz düpedüz Paçavralık! Karaktersizliğine ucuz hesaplarını katan ve  kendilerine bir kurban seçerek tüm insanlığın ar damarını çatlatan insan görünümlü yabani hayvanla dolu şehirlerimiz, sokaklarımız, iş yerlerimiz, mahallemiz ve hatta artık maalesef evlerimiz...

Bizleri insan olmaktan çıkaran şuursuz insan topluluğu sardı dört bir yanımızı, inanılır gibi değil.

Başına böylesi talihsiz çirkin olayların geldiği aileleri düşündükçe öfkem dinmiyor daha da artıyor, bunları yaşatan ağdi insanlara. 

Bir hayat düşünün ve o hayatın bundan sonra yaşanacak olduğu her an korku dolu! Her an her yerden bir zarar gelecekmiş korkusuyla güvensiz nesiller yetişecek.

Sizleri bilmem ama ben utanıyorum insanlığımdan. Bunun ötesine geçilmeli ve fazlası yapılmalı. Öyle bir çözüm yolu olmalı ki insanlık aklanmalı layığıyla yaşatılmalı.

Sen ve senin gibi bir çok canlının hayatını can damarından kesen pislik adamlara söylüyorum.

Elbet bir gün geberip gideceksiniz 

İşte o zaman dilerim beş kuruş etmez bedeninize sarılan beyaz kefen paçavra  kadar değersiz olur arkanızdan okunacak selaya!