İstanbul’u gezmeye gitmedik, daha doğrusu turist olarak gitmedik.
Gazeteci dostlarım Abdullah Polat ve Mikail Karadaş ile.
Bir dizi ziyaretler, haber güdümlü temasla, İstanbul merkezli siyasetin kulislerinde dolaşmalar vs.

Gazetecinin derdi ne olur zaten!
Haber, bilgi, duyum, ilgi!

İstanbul’a geldiğimize coğrafik olarak emindik. Malum D100 yolunu kullandık ve Dünya’nın başkenti olarak kabul edilen İstanbul’a ulaştık.
Ancak geldiğimiz İstanbul’da kelimenin tam anlamıyla turist gibi kaldık.
Avrupa’nın her hangi bir ülkesine gitmiş, Asya’nın her hangi bir ülkesine gitmiş, Arap yarımadasında her hangi bir ülkeye gitmiş gibi hissettik kendimizi.

Yapılar bizim yapılar, caddeler, sokaklar, tabelalar bizim ama dışarıda gördüğümüz insanların yarısından fazlası yabancı!

Yabancı konuşanları görünce ve anlayamayınca yabancı bir ülkeye gelmiş gibi hissetmemiz de çok doğal oldu.
Birilerine bir yerleri sormak için bir esnafın kapısının çalmaktan başka çaremiz yok, çünkü Türkçe konuşan sadece onlar, dilimizi anlayan sadece onlar, bize yön verebilecek onlar da sadece onlardı.
Onların da bazıları işten eve, evden işe gelip gittikleri için İstanbul’un bir başka yerine hiç bilmiyor, hiç gitmemiş, hiç görmemiş gibiler.

Yani kendi ekmek kavgalarında uğraşırken, yaşadıkları Dünya şehrine yabancı gibi kalmışlar aynen bizim gibi.

Bir iki seyyar satıcıya bir şeyler sormak veya bir şeyler almak için yanaştığımızda ise bir şok daha yaşadık.

O seyyar satıcılar da bizim gibi yabancı.

Pardon bizim gibi ülke içinden değil, ülke dışından gelen yabancılar.

Kendi ülkelerinden muhtemelen getirdikleri bir şeyleri, akşam saatlerinde seyyar olarak açtıkları tezgâhlarda satıp, Dünya başkentinde, dünyanın bütün insanlarına satabilmek şansını yakalayarak para kazanma derdindeler.

İstanbul seyir güzelliği çok güzel ama bu yabancı hissetmek durumu gerçekten çok düşündürücü.

Dünya başkenti oldu diye kendimizi yabancı hissetmek hiç iyi de gelmedi.

Allah’tan gazetecilik işimizi yaparken yabancılarla konuşmayacağız, yabancı dil konuşmayacağız.
Yoksa mesleğimize de yabancılaşırdık!