İzmir Körfezi, İzmir’in, İzmirlinin sadece suyu gördüğü, mavisini sevdiği, serinliğini hissettiği yer değil.

İzmir Körfezi aynı zamanda İzmir’in, İzmirlinin, nasip diyerek oltasını attığı, hayır olsun diyerek kafasını dağıttı, akşamım, gecen sakin olsun diyerek dinlendiği yer.

Yani İzmir’in can damarı.

Gel gelelim bugünlerde İzmir’in can damarını, kirli mi, değil mi sorusundan daha tehlikeli yapan bir durumlar yaşanmaya başladı.

İzmir Körfezi’nde balık tükendi, tükenmek üzere.

Bakmayın arada bir koca koca balıkların, usta balıkçılar, sabırlı balıkçılar, şanslı balıkçılar tarafından tutulduğuna.

İzmir Körfezi’nde resmi anlamda balık katliamı var.

Balık tutmanın bir usulü vardır, bir de kuralı.

Usulü bilen balığı tutmasını bilir, kuralları bile hangi balığı tutmaması gerektiğini bilir.

Eline oltasını alan, elinde olta yoksa bile yakındaki balık malzemeleri satan yerlerden birinden sallamalı, atmalı, tutmalı bir olta satın alanlar balık tutma hevesiyle, balıkçı olabilme hevesiyle İzmir Körfezi’nin kıyısına sandalyelerine atıyorlar.

Ne tuttuklarını dahi çoğu zaman bilmeyen, nasıl tuttuklarını ise hiç bilmeyenler maalesef İzmir Körfezi’ndeki küçük balıkları, küçücük balıkları da toplayarak, onların büyümesine, gelişmesine ve körfezde yaşamasına da müsaade etmiyorlar.

Tutuyorlar küçük küçük balıkları, sanıyorlar olmuşlar usta usta balıkçı, kovalara neşe içinde atıyorlar.

Tuttuğun zarar, evine götürdüğün zarar, gösterdiğin zarar, yemeye çalışman bile hepten zarar.

İzmir Körfezi’nin etrafından acilen balıkçılarla ilgili, tutulan balıklarla ilgili denetimler yapılmalı.

Aksi halde, bir iki yıla kalmaz İzmir Körfezi’ne bu işin ustası da, çırağı da otla atmaya gerek duymaz.

Körfezde balık tükenmek üzere.

Körfezde balıkların yaşamasına değil, büyümesine dahi izin verilmiyor.

Doğan ama büyüyemeyen yerde bir süre sonra doğma oda olmaz, yaşama da.

Deniz hepimizi değil.

Deniz balıkların.

Deniz büyüyen, gelişen ve bizim için kendisini ikram edecek, feda edecek hale gelen balıkların.

Deniz onların doğup, yaşayıp, büyüdüğü sürece bizim.

Herkese rast gelsin ama oltamızı karaya atma günlerimiz gelmesin!