“İzmir’in dağlarında çiçekler açar
Altın güneş orda sırmalar saçar
Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa
Adın yazılacak mücevher taşa”

Her maçta duyuyoruz İzmir marşını, Fenerbahçelisi, Beşiktaşlısı, Galatasaraylısı, Trabzonlusu, Bursalısı vd her taraftarın dilinde. Statlar, salonlar, İZMİR MARŞI ile inliyor.  Yayıncı kuruluşlar, sesi kıssa, reklam girse de boş, bir dakika geliyor ki YAŞA MUSTAFA KEMAL PAŞA diye İZMİR’İN DAĞLARINA SELAM ÇAKILIYOR. 

Bir insan bundan neden rahatsız olur ki? Olmaması gerek. Ama belli ki rahatsız ediyor bu durum bazılarını. 

Şahsen ben bu rahatsızlığı verenlerin verdikleri rahatsızlıktan dolayı pişman olduklarını da sanmıyorum. Bile isteye veriliyor bu rahatsızlık. İleride tarihi kaleme alacak olanlar, sosyolojik açıdan İzmir Marşının altını çizecekler. Bir ortak payda, bir tepki, bir parola oldu çünkü, İzmir Marşı. 

Biz buradayız, diyen bir ulusun, kurucu önderinin adını mücevher taşlara değil de yüreğine yazdığının ilanı! 

Ben de telefon melodi mi İzmir Marşı yaptım. Siz de yapın.  Ummadığınız bir anda, sessizliğin ortasında  “İZMİR’İN DAĞLARINDA ÇİÇEKLER AÇAR” diye patlasın ve etrafınızdaki yüzlerde parlayan güneşi görün, gülümseyince açan çiçekleri görün, yaşa Mustafa Kemal paşa yaşa diye tempo tutanları görün.  Görün ki umutlanın. 

Karın altında ısınan toprağın içinde çatlayan tohumlar gibi umutları hissedin.

Bir meczup çıkıp, Atatürk’e  mi saldırıyor?

Ertesi  gün başka bir meczup çıkıp, Atatürk’e iftira  mı atıyor?

Başka bir gün, içinde  “Mustafa kemal Paşa” geçen İzmir marşını diline dolayan başka bir ucube , marşa ve İzmir’e küfür mü ediyor?

Sonraki gün, eline balta alan birisi Atatürk’e mi saldırıyor? 

Düğmesine basılmış gibi birileri her geçen gün Türk Milletinin sabrını mı sınıyor?

Bil ki korktuklarından  yapıyorlar. Naçiz vücudu toprak olmuş bir adamdan korkuyorlar. Çünkü, hala capcanlı , hala yaşıyor. SESİ AÇIN SİZ. MARŞI MIRILDANIN. 

Bu cahillere, meczuplara  da sorun: Sen Mustafa Kemal’i sadece heykel mi zannediyorsun a gafil!  Mustafa Kemal bir  ruhtur. Bu ulusun “Bağımsızlık benim karakterimdir” diyen bu ruhu, yıkamazsın, deviremezsin! 

Kış uzun da sürse, bahar illa ki gelir, İzmir’in dağlarında çiçekler açar, altın güneş sırmalar saçar ...Mustafa Kemal de sonsuza dek yaşar.