Körleşme ötesi hissiyatlar heyelanı bir hayat.
Kayıp hasletler üzerine ekili çürük ahlak, bayat.
Yaylı tambur eşliğinde vurgun, çalgılar cümbüş.
Bir kolunda zaman roleksli akar illada tebernüş.
Kömürleşmiş kalbiyle elmas taklitçisi simyacı.
Para boyasıyla bozulmuş kanı, çaresiz kimyacı.

Haysiyet divanında beli kambur bir ihtiyar.
Hiçbir iyilikte gözü yok, kimseye olmaz yar.
İzzet denen duyguyu sabah akşam aksırır.
Dili güzel insanı ilk cümlede çakal gibi ısırır.
İrfan sahibi olmak ona göre kayıpların alası.
İlk ona gitmeli emek, başka acılarla dolar tası.
Hırs ve kibir heybesinde tüm gününün acı azığı.
Yağmurda çadır versen, yüreğine çakar kazığı.
Onur ve şeref eşliğinde bir hayat sürmekte ne.
Çıkar pazarında, sağ kalmak için hele bir dene.
Kör kemancı kayıp hasletler sokağında vivaldi.
Tınılar kulaklarda bir esrime yeli, zerafet geldi.

Uçuşur kuşlar, sokak kırlangıçlara hak sahası.
Estetik erdeme yoldaş, adalete can ve dahası.
Ufku geniş tutan filozofun yok dünyada tanışı.
Bilgenin hiçbir şeye benzemez hak için yanışı.
Kirlenmemiş zihinler güzel hasletler için tarla.
Koşulsuz iyilik yapan, iyilik bulur en büyük karla.
Örmek için dünyayı, şefkat dolu meyveli canla.
İnsan, asalet için yanıp tutuşur, içindeki kanla.

Av.Yusuf AKIN/21.09.2021/İzmir