Kendine iyi bakıyor musun? Öyle gün içinde el yüz yıkamayı, diș fırçalamayı, bakım yapmayı sormuyorum. Ruhuna, kalbine ve zihnine iyi bakıyor musunuz?

En son ne zaman durup kendini dinledin? Dünyanın sahte ve sanal yanından uzaklaşıp en son ne zaman kendinle baş başa kaldın? Çağın, kendine karşı mecbur bıraktığı alışkanlıklardan en son ne zaman ve ne kadar uzak kalabildin? En son ne zaman sen, gerçek sen olarak filtresiz bir fotoğraf çektin?

Bu tarz sorular uzar da gider ve maalesef gününüzde bu tarz sorulara cevap verebilecek yada bir kaçına cevap verdikten sonra tökezleyemeyecek insan sayısı çok az.

O kadar çok gereksiz yorgunluklar biriktiriyoruz ki, ruhumuzu ve zihnimizi hiç temizleyemeye fırsat bulamıyoruz. Çağın en büyük hastalığına yakalanıp, hep bir telaş içinde gün bitiriyoruz. Ama durup bir düşünsek, yaşadığımız günün bir önceki günden hiçbir farkının olmadığını ve yarının da aynı şekilde olacağını göremiyoruz. Bedenimize yaptığımız bakımın çeyreğini ruhumuz için yapmıyoruz.

" Ruhumun bütünlüğünde huzur bulacağım." der Paulo Coelho.

İnsan bazen hayattan uzaklaşıp, kendine yaklaşmalı. Kendi hisleri ve kendi psikolojisine göre yaşamalı. Günümüzün mecbur kıldığı gereksiz yükleri bırakmalı bir kenara. Mesela bir ağacın altında oturup saatlerce gökyüzüne bakabilmeli, yada gözlerini kapatıp kuş seslerini dinleyebilmeli. Hayatın getirdiği tüm olumsuzluklara karşı, yeni yollar denemeli.

Etraftaki insanlara karşı dış görünüşüne gösterdiği ilgiyi, kendine karşı da ruhuna göstermeli, zihnini dinlendirmeli.

Parçalanan ruhunu toparlayıp, bütünüyle huzur içinde yaşamalı.