Aysel Ateş Abdullazade
Kimde ben ne kadarım, kim bende ne kadar kalmış?
Şeker Portakalı'nda şöyle bir cümle geçer;
"Önceliği olmadığım insanlar için üzülmeyi bıraktım"
Kitap okunması gerektiğini, kitabın hayatımızdaki yerini, yaşamımızın bir parçası halinde olmasını söylediğimiz zaman insanlara garip gelebilir. Bazıları, neden kitap okumalıyım mesela? - diye sorar. Ben hayatımın pusulasında kitaplardan ışık alırım hep. Cümleler hayatımın akışında dolaşır ve bana çok yardımcı olmuştur. Yazarların fikirleri, karakterlerin sözleri hep hayatın içinden olduğu üzere insan yaşantısına da yön verebilmektedir.
Yukarıdaki cümleyi okudunuz sanırım. Bu kitabı bilmeyen, okumayan bu cümleyi hayatına yansıtmaktan da eksik kalacaktır. Bu, milyonlarca cümleden sadece bir tanesi. Şimdi düşünebilirsiniz, hayatta kimin önceliği oldum ve olmadım? Kimin hayatından hangi yerdeyim, kendi hayatımda hangi evredeyim şu an? İnsanlara karşı çok mu fedakarlık yapıyorum? Ben fedakar bir insan mıyım? Ben kimin hayatında öncelikli, kiminde yancıyım?
Evet, biliyorum şu an bu düşünceler aklından geçti. Çünkü dönüp kendi hayatına bakmak istedin. Ne gördüğün, ne hissettiğin ve neyin farkına vardığın çok önemli bu aşamada.
Hassas ve duygusal insanlar vardır. Küçük olumsuzluklara dahi üzülen, kendini eleştiren, çokça fedakar davranan. Bu insanlar hayatta en çok üzgün olanlardır. Neden mi? Çünkü çoğu şeyden kendilerini sorumlu tutarlar. "Benim yüzümden" sendromunu hep üzerlerinde taşırlar. Oysa hayatında yancı olduğunuz kimseler için asla üzülmemek gerek. Aşırı fedakar duruş da sizi hep geriye götürecektir. Kimin hayatında öncelik iseniz o insanlara karşı hassasiyet sergilemekte haklısınız. İnsanlık ve sevgi bunu gerektirir. Ama aşırı şekilde değil. Kontrollü şekilde olması şart. Önceliği olmadığınız insanlar için ise sadece göz kırparak geçebilmeli olduğunuzu anlamalısınız. Hayat, başkalarına taviz vermek, onları hayatınızın baş köşesine oturtmanız için çok kısa.
Özdemir Asaf'ın fikrilerini hatırlayın;
Sonra çekildim bir kenara seyrettim bütün olup biteni
Baktım kimde ben ne kadarım, Kim bende ne kadar kalmış diye...