Son birkaç gündür üzerimize vazife olmayan işlerle uğraşıyorum. Nedir bu üzerinde durduğum ve temcit pilavı gibi sürekli önünüze sürdüğüm olay.

Suat Akbal…

Suat Akbal kimdir.

Vikipedia’da aramaya kalkmayın bulamazsınız ama Özbey Mahallesinde kime sorsanız yürek sızısıyla birlikte sizi bir tek çekyatı olmayan, 4 çocuklu 6 kişilik bir aileye götürür.

Ben dün o evde çocukların karne sevincine ortak oldum.

Sizler çocuklarınıza karne gününde bisiklet ve scoter sözü vermiş olabilirsiniz ama o evde bir cips bile gelmediğini ve gelmeyeceğini bilerek sevinçle yatalak babası ve iki ay önce ameliyat olmuş annesine koşan çocukları gördü gözlerim.

Bende bugün ilk defa karne sevinci yaşadım. Kızım Elif Nur ilk karnesini getirdi.

Ancak ilk gördüğüm karnenin üzüntüsüyle çok sevinç yaşadım diyemem.

Dönelim konumuza neden üzerimize vazife olmayan işlerle, Suat Akbal ile uğraşıyorum.

Suat Akbal bundan birkaç yıl önce Torbalı’da faaliyet gösteren Heper Metal Kurşun Fabrikası’nda firmasında işçi olarak çalışıyordu. Elinde ki hastane raporlarına göre çalıştığı yerde vücudunda çok miktarda kurşuna rastlanmış.

3 yılı aşkın zamandır çalışamıyor ve 4 yaşında ki kızı Ada babasının çalıştığını görememiş. Sabah uykusundan kalkıp babasını işe uğurlamanın ne demek olduğunu bilmiyor ve akşam iş dönüşü babasının boynuna sarılıp yorgunluğunu almak için hiç öpememiş bir kız çocuğundan bahsediyorum.

Bu duyguları anlayabiliyor musunuz? Babası hiçbir zaman iş dönüşü çocuğuna bir çikolata ile gelememiş, çocuklar babasının yolunu gözlemek yerine yattığı yataktan babasının durumuna ah çekmiş bir aileden bahsediyorum. Peki annenin durumunu merak ediyor musunuz? Doktorların ‘Bir an bile yanından ayrılma bu değerler ile en iyi felç olma durumu var’ demelerinin üzerine eşi uyuduğunda eşinin nefesini dinleyen bir kadının psikolojisi ne olacak?

Bu iş benim üzerine vazife mi?

Değil….

Bu iş Aile Sosyal Politikalar Müdürlüğünün işi.

Bu iş İlçenin önde gelen protokol ve yöneticilerinin işi.

Ancak ben Kaymakam Kadir Sertel Otcu Beyi bu işin dışında tutmak istiyorum.

Bir kurşunun insan hayatını değiştirdiğini sadece namludan çıkarak değiştirmediğine tanık oldum.

Bir gazeteci ve bir baba olarak evde çocuğun karne sevincini paylaşmak gerekirdi bu saatte(Dün 02.15) ancak ben oturup bu yazıyı kaleme almak istedim.

Sanırım şimdi Suat Akbal’ı tanıdınız. Hala tanımayan ve 4 yıldır tanımazlıktan gelen bir işletmenin bu tavrı ne kadar doğru yorum yapmak istemiyorum.

bu konuyla ilgili yapmış olduğumuz haberler neticesinde uyarılar aldık. Bu yolda devam etmeyi bırakın haberi siteden kaldırmadığımız zaman yolun mahkeme koridorlarına taşınacağını bilerek Torbalı Güncel olarak “tamam” değil “devam” kararı aldık!

Aynı zamanda süreci takip edecek ve bugüne kadar ihmal ettiğimiz Suat Akbal’ı hiçbir zaman yalnız bırakmayacağız. Siz ister bunu kurşun yarası olarak algılayın, isterseniz bir hayatın acımasızlığı ve kader olarak algılayın.

Ancak yaşadığımız hayatta ne dertler ve ne kadar duyarsızların olduğuna kanaat getirin.

Ben gazeteci olarak bunu kendime bir görev olarak seçtim, böyle bir olay sadece benim için değil her birey için vazifedir. Sessiz kalmayın, duyarsız olmayın bu sese kulak verin.

Suat Akbal’a destek olmak sadece maddi yardım değildir bu konularla ilgili haberleri paylaşarak vatandaşlık görevinizi yerine getirin.