Gazeteciliğin sosyal ve toplumsal faydasını, önemini bilen gazetecilere saygılarımı sunuyorum.

Bundan sonrası onları ilgilendirmiyor.

Eli kalem tutabilen, gazeteci kimliğini eşantiyondan almışlar.

Onlar siyasi dehalar. Aynı zamanda uzmanlaşmış kişiler. Aynı zamanda bilmiş kişiler. Aynı zamanda üstün zekâlılar. Aynı zamanda hiç kimsenin düşünmediğini düşünürler. Aynı zamanda Aynı zamanda en iyi kararı verenlerdir.

Herkesin düşündüğünü, düşünüp, herkesin az buçuk tahmin ettiğini tahmin edip, herkesin bildiğini bilip, ‘sadece ben düşündüm, sadece ben tahmin ettim,  sadece ben bildim’ egosuyla yaşarlar.

Eli kalem tutabilen, gazeteciliği eşantiyondan almışlar.

Geçen onlardan bir kaçına denk geldim yine.

Birisi AK Parti’de köklü değişim üzerine döktürmüş.

Diğeri CHP’de köksüz değişim üzerine.

Birisi belediyeciliğin duayeni olmuş.

Diğeri dış politikalar profesör.

Birisi Dünya’nın nasıl olmasına gerektiğini yazmış.

Diğeri ekonominin gidişinden komplo teorileri üretmiş.

Eli kalem tutabildiği için, gazeteciliği eşantiyondan aldığı için de yazmışlar da yazmışlar.

Yazdıklarını gazetecilik sanan, okuyucu da salak sananlar.

Mesleğim adına üzülüyorum bu satırları yazarken. 

Gazeteciliğin içinde bu kadar ego sahibinin insanların varlığından şikayetçiyim.

Medyum gazeteciliğinden şikayetçiyim.

Ya tutarsa gazeteciliğinden şikayetçiyim.

Gazeteci olarak, kendimizi bilmemiz, haddimizi bilmemiz, sonra öğrenmemiz, bilmemiz, en sonunda yazmamız gerektiğini anlayacağımız günleri umutla bekliyorum.

Zor ama bekliyorum.