Önce Manavgat, sonra Mersin ve ardından altı yer daha...

İnsanlıktan nasibini almamış canileri elinde oyuncak oldu bu memleket. Derdiniz kiminle, kininizin sebebi ne dahası yaktığınız küle çevirdiğiniz yerlerin, insanlar sizlere ne yaptı da onlara, bizlere bu acıları yaşattınız anlamak mümkün değil! Ki zaten böyle bir suçun da açıklaması, anlaşılırlığı, haklılık payı olamaz olmamalı da...

Memleketim cayır cayır yanıyor herkes bir şeyler yapmaya çalışıyor ama maalesef memleketimin yangınla mücadele konusunda yeteri kadar uçağı, helikopteri yok. Sayılı yangın söndürme uçakları ile yangın yerine müdahale ediliyor. Hani diyorum ki; saraylar, köşkler yaptıracağınıza bu ülkeye kendi vatanımıza yatırım yapsanız daha iyi olmaz mı? Bakın iki şerefsizin iki günde ülkeyi kundaklamasına elimizdeki birkaç uçak yetmedi, yetemedi...

İnsanlar alevlerin arasında can çekişerek öldü, hayvanlarımız öldü, evlerimiz başımıza yıkıldı, seralarımız yandı, onca kadınlarımızın çocukları için yaptığı el emeği göz nuru emekleri yerle bir edildi.

Çocuklarımızın geleceği yok edildi, hiçe sayıldı. Elde avuçta kalan bir yaşam umudu bırakmadınız, Allah da bu yaptıklarınızı bunu yapan adi şerefsizlerin yanına bırakmasın.

Şimdi yine dayanışma günü ilan edildi ve insanlarımız elinden geleni yapmak için seferber oldu.

Yaraları sarmak için canla başla çalışıyoruz ama bu yaranın acısı dünya döndükçe devam edecek.

Unutulmayacak, kimse unutturamayacak. Mavisiyle, yeşiliyle bilinen tanınan topraklarımıza kül yağmuru yağdırdığınız bu kara günleri unutmayacağız, unutturmayacağız!

Evet, şimdi birlik olma zamanı...

Yanan yerleri küllerine teslim etmeyeceğiz. Yeşillendireceğiz, kara bulutları mavinin en güzel tonuna boyayacağız. Bu ülkeyi leşlerin kokmuş vicdanlarının eline bırakmayacağız, bu da böyle biline!