İlk günden beri belliydi bir gün kendi ayağına dolaşıp düşeceğin. 

Yıllardır kabuğundan çıkamayan, ördüğün örümcekli düşüncelerinle hayatı kendine zindan eden bencil, beceriksiz, korkak biriydin sen. Doğru yalnızca bir taneyken sen başkalarının onlarca yalan doğrusunu giyindin üzerine.

Ğ İlk başlarda keyifli geliyordu 

başka başka doğrulara çanak tutmak. Çünkü yalandan da olsa ödüllendiriliyordun, alkışlanıyordun. 

Oysa bir gün kendi benliğini kaybedecek olduğuna inandırsalardı, kendine karşı bu kadar saygısızlığı yapar mıydın?

...Ne korkunç! Cesaretin “Evet!” diyecek kadar bile kalmamış.

“Ben demiştim” demekten ilk kez böylesine rahatsızlık duyuyorum. 

Bana bakan çaresiz gözlerini görünce haklı çıkmış olmanın verdiği hüznü en derininde yaşıyorum.

“Hayat çok garip” derdin. Bir türlü bu hayatta kendine bir yer bulamamıştın. Sığıntı gibi yaşamaya gebe kalmayı kendine layık gördün. Sandın ki çanak tuttuğun kişilerle bu hayat böyle gelip geçecek.

Geçecek olan zamanın senden hesap soracağını bilemedin. 

Gelişi güzel, ezbere, olduğu gibi, zamanını hoyratça kullandın. Kendinden çok başkalarını önemsedin. 

“O ne der?” “Bu ne der ki?” gibi soruların cevabına maruz kalmamak için kabuğunda sıkıştın kaldın. Başını ne 
zaman kabuğundan çıkarsan o zamanlarda da kendin  dışında herkes oldun.

Peki hiç düşündün mü?.. Ne çok sebebin vardı değil mi kendin olmak için yaşamaya?
Sadece kendi düşüncelerinle insanların karşısına çıkabilir ve saygınlık kazanabilirdin. Sen özündeki kişiye 
sahip çıktığın için kimse senin boğazına çökmeyecekti. 

Birilerinin yanında değer görmek için o kadar maskeyi yüzünde taşımaya da gerek yoktu. Yüzleşmek için bir 
kere olsun bakabilseydin aynaya eğer yüzündeki maskelerin seni ne kadar çirkinleştirdiğini görebilecektin. 

Başkaları yerine sadece bir gece olsun kendini dinleyebilseydin ruhundaki eşsiz sesi bulup dışarı çıkarabilecektin.

Gülümsemenin ne kadar yakıştığını yanağında oluşan çukurda mutlulukla sevenlerine yansıtabilecektin, onlarca yalan yerine kendi doğrunla adımlayabilseydin bu yaşına kadar geldiğin yolun sonunda huzurla 
gözlerini kapatabilecektin.

Ve daha benim sayamadığım, senin keşfedemediğin birçok güzelliğini gizlemeseydin birçok sebebin olacaktı insanca yaşamaya...