O kadar anlamlı.
Ne mi?
Ben ve hayatım, benim yaşantım.
Her kesin hayatı kendine özgün
Ve kendine özeldir.
İyikiler ve keşkeler vardır bende
Eşit değerde.
Ne biri az, ne öteki çok.
Ben iyikilerimle sevinir
keşkelerimle büyürüm.
Hiç bir zaman ayırmadım onları, kıyaslamadım.
Birini sevip, diğerini dışlamadım.
Hayatın en derin kuyusunda mahsur kaldım
Ama esiri olmadım.
Kendim düştüm, kendim kalktım.
Bileğimdeki prangaları kendim söktüm,
Ayağıma takılan tuzaklara
O ayaklarla çelme taktım.
Hep yürüdüm, hiç durmaksızın
Soluklanmak bile nefese minnet etmek gibiydi bu hayatta.
Hep umut ettim,
Umudun elini sıkı sıkı tutup
Huzura yol aldım.
Şimdi geriye bakıyorum da
İyiki o dertler, o pusulası olmayan sorunlar benimleymiş
İyiki ben onları yaşamışım.
İyiki bugünkü ben olmuşum.
İyiki keşkelerim beni bıraktı
Ben iyikilerimle bu güne geldim.
Zor oldu, evet, ama oldu.
Teşekkürler, hayat!
Teşekkürler, olmazlar!
Teşekkürler, en güzel keşkeler!