İzmir’in insanlarını severim.

Ancak bazı zamanlarda İzmir’in insanlarını anlamakta güçlük çekiyorum ve biraz da neden sevdiğimi sorgular oluyorum.

Aramızda bazı kendini bilmez, kendisinin insan olduğunu bilmez, kendisinin canlı olduğunu bilmez, kendisinin de bir gün öleceğini bilmezler, işte onlar insanın tepesinin tasını attırıyor

‘Ölen ölsün kalan sağlar bizim’ diyen zihniyette olan insanlardan oldum olası nefret etmişimdir.

Evinin önünü süpürmekten kaçınıp, başkalarının kirliliğini konuşmaktan kaçınmayanlardan oldum olası irkilmişimdir.

Gecenin bir yarısı neden aldığın belli o molozları Pınarbaşı’nda mezarın içine girecek şekilde dökmek, mezarlığa dökmen nedir arkadaş?

Ölülere, ölenlere, onların yakınlarına hiç mi saygınız yok?

Siz bir gün ölmeyecek misiniz?

Sizi bir gün o mezara koymayacaklar mı?

Ben öldükten sonra ne yaparlarsa yapsınlar diyen zihniyetinize yazıklar olsun?

Dilerim sizi mezarınızda moloz dökerek değil, başka bir şeyler daha yaparak rahat bırakmazlar.

Hani öldüm, artık rahat rahat uyurum diye düşünüyorsanız, o mezarda rahat rahat yatmamanız için ne olacaksa olsun.

Çünkü hak ediyorsunuz.

Çünkü siz insan falan değilsiniz.

Çünkü sizin dirileri saygınız olmamış ki, ölülere, ölülerin yakınların karşı saygınız olsun.

Hukuka ve hukuk devleti olan bilincim olmasa da derim ki, yakalayan bunları, alın TC Numaralarını, öldüklerinde onları toprağa gömmeyin.

Direk molozların arasına atın.

Hatta üstlerine toprak falan da atmayın, bir iki taş parçası, bir iki duvar parçası, kiremit, kerpiç falan koyun.

Diriyken saygının ne olduğunu bilmiyorlar, öldükten sonra saygının ne olduğunu, neden gerekli olduğunu belki öğrenirler.