Kınık’ta otobüs beklemek... Aslında bu sadece bir ulaşım sorunu değil; bu, bir yönetim anlayışının, bir duyarsızlığın, bir vurdumduymazlığın yansıması.

Gelin kabul edelim: Otobüs durakları, bir kentin vitrini gibidir. Günlük hayatın içinde kısa bir mola verdiğimiz, bazen sabırsızca dakikaları saydığımız, bazen yorgunlukla bir banka sığındığımız yerlerdir. Ama Kınık’ta bu "mola" artık bir eziyete dönüşmüş durumda.

Kırık camlar, üzeri yazılarla kaplı paneller, çevresine terkedilmiş çöpler ve en kötüsü... oturacak bir bankın dahi olmaması! Yaşlılar, hastalar, engelliler için bu sadece bir konforsuzluk değil, bizzat kamusal bir hak ihlalidir.

Yerel yönetimler, en küçük detaylara bile dikkat etmek zorunda. Çünkü kamu hizmeti, vatandaşın gündelik hayatını kolaylaştırmakla başlar. Elbette mega projeler de önemlidir, ama bazen bir bank yerleştirmek, yüz milyonluk yatırımlardan çok daha fazla hayır duası getirir.

Sayın Başkan Sema Bodur’a Kınık halkı açık bir çağrı yapıyor: “Bu mu hizmet?” diye soruyorlar. Ve çok haklılar. Zira vatandaş otobüs beklerken yalnızca bir ulaşım aracını değil, ilgiyi, saygıyı ve yöneticisinden biraz olsun duyarlılık bekliyor.

O duraklarda biriken çöp sadece çevresel değil, yönetsel bir sorunun da göstergesi. O kırık camlar sadece estetik değil, güvenlik riski. Ve o eksik banklar, sadece metal birer nesne değil, sosyal adaletin sembolü aslında.

Kınık’ın daha iyisini hak ettiğini düşünüyorum. Her gün o duraklarda bekleyen biri, yalnızca bir bank değil, yerel yönetimden “görülmeyi” bekliyor.

Unutmayın; halk, önce durakta bekler… Sonra sandıkta.