Özlersin İşte sabahın seheri, gecenin bir vakti, ömrümün acı yeri. Kapatırsın bütün kapıları, kısarsın bütün sesleri, kalbinde can alırcasına çığlıklar, girmez gözüne uyku, bitmez gece aklında.

O telefonun sesini bile kısamazsın aslında, olur da yazarsa duyamam diye. Her çalışında kalbin duracak gibi titrer, heyecanlanırsın. Dedim ya; bir umut işte. Islanan yanağından süzülen yaşlarla sen söndürürsün içindeki ateşi. Birlikte geçirdiğimiz günleri ya da gerçek olmasını istediğin hayalleri düşünürsün. O değil de gecenin ayazı, karanlığı basar seni, bağıra çağıra haykırırsın aşkını.

Dört duvara dualar edersin sabaha kadar, dökülen saçların, yok olan benliğin, elinden giden hayatın çünkü senin hayatın onun yaşamından ibaret. Sen her şeyini onun üstünde kurdun ve anlarsın ki, aşkla şaka olmaz. Dilinde bekliler, keşkeler. Olurda yutkunamazsın, onun adı ile başlayan dualar eklersin dinmeyen acılarına ve kaçarsın yalnızlığından kalabalıklaşarak. Sende kaybolursun kalabalıkların içinde yalnız kalarak. Bulanık gözlerle süzersin etrafı bir kez daha, onu görebilmek için ölmeyi istersin, ölemezsin. Belki son bir şansın var diye ümitlenirsin ve sonuç. Yine hüsran.