Ey Gece! Sil şimdi bütün izleri, at sağa sola resimleri, mektupları, anıları, sevgileri. Kusayım sana içimden geçenleri, dökeyim yüreğimin içindekilerini. Eğer merhem olmazsan çek vur kendini. Ey gece! Sustur bütün çığlıkları benim inadıma. Öyle bir sessiz ol ki hiçbir şey yankılanmasın kulağımda. Söz Sağır Kulaklarım, duymayacağım bir daha asla. Kendi sineme çekildim aşkımın hatırına. Ey gece! Yıldızları gizle, onu hatırlatmasınlar bana. Rüzgâr sus lütfen, bir şeyler var, beni bir kere olsun anlasana. Şu halimden sevgili bir anlasa, İnan ki dile gelir bütün kâinat, bu yazar sana âşık diye. Ey gece! Benim inadıma yine parlat yıldızları, aydınlat her zerremi, her tarafımı. Samanyolu gibi kuşat dünyamı, sar sarmala, yağmala, parçala, sırf ben mutsuzum diye aydınlat karanlığımı, aydınlat dünyamı. Hey arkadaş! Ne kadar avunmuşum sahte dostlarla. Şimdi ben ne anlatayım işiten sağırlara. Ne çok konuşmuşum hiç susmayan dilsizlerle. Amma göğüs germişim gören körlere.

Ey gece! Konuşmalarımız aramızda kalsın. Kimse duymasın feryatlarımı anlamasın. Senden başka kimse derdime derman olmasın. Her şimşek çaktığında aşk kulaklarımda çınlasın...