Doktorların varlığının sadece hasta olurken kabul eden insanlar olarak, onların nasıl çalıştıklarını, ne yapmaya çalıştıklarını ve neden yaptıklarını anlamamak biz normal insanların sanırım en doğal hali.

Hangimiz tıp okudu ki, neyin, neden ve nasıl yapıldığı konusunda bir fikrimiz olabilir?

Hangimizi tıp okudu ki, insan bedenini farklı zamanlarda, farklı durumlar, farklı tedavi şekillerinde, farklı reaksiyonlar verebileceğini bilebilir ki?

Örneğin ağrı kesici dediğimiz şey adı üzerinde ağrı keser ama herkesin kullandığı, kullandıktan sonra iyi gelen ağrı kesici dahi farklı olabiliyor.

Kimisine iyi gelen, kimisinde iyi gelmiyor, aksine daha da beter durumlar yaratabiliyor.

Peki içinde ne olduğunu ve ne olacağını kendimizin dahi bilmediğimiz bedenimizde, hangi organın ne yapacağını, ne yapmayacağını, hangi hücrenin ne tepki vereceğini, vermeyeceğini bizi dışardan takip eden bu işin eğitimini almış insanın eğitim alsa dahi medyum olmadığına göre tam olarak bilmesi ne mümkün sizce?

Sağlıkta şiddet bana göre tam burada başlıyor.

Sağlığın iki bilinmeyenli denkleminde.

Hasta hastalığını ve tedavisini tam olarak bilemiyor, doktor hastanın hastalığını biliyor ama başka reaksiyonların, olumsuz gelişmelerin yaşanabileceğini medyumluk eğitimi almadığı için tam olarak bilemiyor.

Her hastanın tam olarak iyileşmeyi isteme hakkı var.

Her doktorunda hastasını tam olarak iyileştirme gibi bir niyeti.

İşte bu süreçte biraz sabırlı olmak, biraz bilgiç olmamak, biraz düşünerek hareket etmek, biraz kendimizi tanımak gerekiyor.

Doktorun aklında bulunan ve hastasını iyileştirmek için kullandığı bilgi kadar, hastanın içinde bulunan ve kendisinin bile olduğunda haberdar olabildiği konuda tartışmamak, gerilmemek, sinirlenmemek ve hareket etmemek gerekiyor.

Ne hastanın, ne de doktorun kasıtlı olarak birbirine zarar vermek için çalıştığını düşünmek kadar saçma bir şey olamaz.

Bir beden üzerinde, o bedeni iyileştirmek üzerinde fikir birliği, hareket birliği içinde olan iki bedeni şiddetin mağduru veya sanığı yapan şey tamamen kendini bilmezliktendir.

Sağlıkta şiddet konusunda yeni kanun tasarısı bu aralar meclisin gündeminde.

Doktorlarımızı özellikle hasta yakınlarının şiddetinden koruyabilmek için ciddi kanunların geleceğini düşünüyorum.

Ancak şunu da artı olarak belirtmekte fayda var.

Bakınız sağlık alanında şiddet haberlerine yüzde 99 devlet hastanelerinde oluyor.

Parasıyla gidilen, parasıyla hizmet alınan, parasıyla doktorların iyileştirme çabası içinde olduğu özel hastanelerde sağlık çalışanlarına saldırı neredeyse yok denilecek kadar az.

Bu da gösteriyor ki, para ödemesi yaparak muayene olduğumuz doktorları doktor, para vermeden muayene olduğumuz doktorları ise hizmetçi gibi gören bir kitle var.

Bunu tam tersi de tabi var.

Parasıyla muayeneye gelen hastayı hasta, parasız muayene gelen hastayı otopark yeri gösteren gibi gören bir kitle de var.

Sağlıklı düşünemezsek, sağlıklı da yaşam süremeyiz!