Merhaba sevgili Medya Ege okuyucuları! Hepimizin yaşamını, bu ülkedeki yerini belirleyen bir konuyu sizlerle paylaşmak ve yerine göre tartışmak için bu yazımı sizlere sunuyorum. Baharın gelmesine rağmen hâlâ soğuk havaların esintisini düşünürsek bir bardak taze demli sıcak çayınızı alarak okumanızı naçizane tavsiyem olarak kabul ediniz.

Koskocaman beş yıl, göz açıp kapayana kadar geldi geçti. Yine bir seçim arefesindeyiz. Hem adaylar, hem de seçmenler oldukça heyecanlı. Her zaman olduğu gibi adaylar ellerinden geldiğince kendilerini anlatmaya ve rakiplerini de karalamaya çalışıyorlar. Bu konularda da oldukça mahir oldukları hepimizin malumu. Bunlar her beş yılda, daha doğrusu her seçim öncesinde ülkemizde yaşanan olağan şeyler.

Her seçim döneminde olduğu gibi cadde ve sokaklar, siyasi partilerin kulakları sağır eden sesleriyle inliyor. Binaların dışları, cadde ve sokak araları sayısız afiş ve posterlerle dolu. İnsanlar artık duymazdan ve görmezden geliyorlar. Duyarsızlaştılar artık. Yerli yersiz bir şekilde adayların davetsiz misafirlikleri de ayrı bir azap. Adayların arkalarında kocaman bir sürü, gün aksatmadan esnaf kardeşlerini ziyaret ediyorlar(!)

Bu yıl siyasi partilerin seçim sürecinde sadece devlet bütçesinden aldıkları para, yaklaşık yedi milyar lira. Çağımız teknoloji çağı diyoruz her fırsatta. Ancak seçim çalışmalarını ve seçim sürecini çağın gerisine göre sürdürüyoruz sanki. Artık insanların ellerinde her an her türlü haber ve bilgiye ulaşacak teknolojik araçlar var. İnsanlar diledikleri zaman diledikleri bilgiye anında ulaşabiliyorlar. Bu bakımdan görüntü ve ses kirliliğine bu kadar gerek var mıdır? Hem devasa maliyetlerle yapılan seçim çalışmaları ne kadar gereklidir ve ne kadar etkilidir? Bunların irdelenmesi gerekmez mi? En can alıcı soru şu; korkunç maliyetlerle yapılan seçim çalışmaları seçmenin fikrinin değişmesinde ne kadar etkili? Cadde ve sokaklarda dolaşan her hangi biri kocaman posterlere, afişlere ve billboardlara bakarak mı fikir sahibi olur ya da fikirleri değişir? Cadde ve sokaklarda kulakları sağır eden seçim otobüsleri mi ya da seçim çadırları mı insanları fikir sahibi edecek? Sanırım bunların birçoğuna vereceğimiz en mantıklı cevap, bu yapılanların israf olduğudur. Hem zaman, hem de maddi israf. Bunun en büyük kanıtı; her seçimden sonra ülkedeki enflasyon rakamları değil midir? Seçim sürecinde yapılan harcamaların kimlerden telafi edileceği hepimizin malumu...

Ülkemizdeki seçim çalışmalarının, en trajik tarafı da adayların kendi projelerini, vizyonlarını ve manifestolarını açıklamak, anlatmak yerine, rakiplerini çekip çekiştirmeleridir. Bir aday, konuşmasının başından sonuna kadar rakibi olan adayları eleştirip karalıyor. Yapacaklarını ve projelerini anlatmıyor. Seçmenlerin algısını başka taraflara çekiyor. Kendi kusurları fark edilir endişesiyle gerçeği çarpıtıyor. Bu konuda da başarılı oldukları söylenebilir. Çünkü bunlar onların en önemli kozları. Başları sıkıştığında en önemli kozlarını oynuyorlar.

Yurdum insanın çok bir beklentisi yok zaten. Hakkı olanı istiyor kendince. Kendisine hizmet edeceğini düşündüğü ve kendine en yakın gördüğü adayı desteklemeye çalışıyor. Aslında hiç de tereddüt ve endişeye gerek yok. Kim ya da kimler seçilirse seçilsin tek gaye hizmet(!)

Bir de bu süreçte adayların peşini hiç mi hiç bırakmayan her fırsatta fikir hürriyetinden dem vuran, fikir ve vicdanları esir olmuş fanatikler var. Kayıtsız şartsız teslim olunmuş. Tek doğru onların doğrusu. Kendi duygu ve düşünceleri en doğrusu. Siz ne derseniz deyin bakış açılarını asla değiştiremezsiniz onların. Hasılı boşuna enerjinizi tüketmeyin onlar için.

Her şeye rağmen bu seçimlerin, vatanımız ve hizmeti sonuna kadar hak eden milletimiz için en hayırlısı olmasını diliyorum. Belki bu kez bahar gerçekten gelir yurdumuza, güneş gerçekten ısıtır memleketimizi. Umut işte, ölmez hiçbir zaman...