"Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır

Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır."

Mithat Cemal Kuntay'ın bu kadar özlü ve güzel anlatımıyla şehitlerimizi anmak, onlara rahmet dilemek, bize emanet olarak bıraktıkları vatana, kanımızın son damlasına kadar sahip çıkacağımızı belirterek yazıma başlamak istiyorum.

Çünkü bu hafta Şehitler Haftası!

Her yılın belirli günlerinde, belirli haftalarında, belirli konularda anlama anlam yüklemek ve anlamı toplum içinde daha da pekiştirmek, geçmişten geleceğe doğru emin adımlarla yürümek için adlandırmalar olur, aktiviteler olur.

Tıp Bayramı gibi!

Gazeteciler Günü gibi!

Vergi Haftası gibi!

14 ile 20 Nisan tarihleri ise Şehitler Haftası olarak adlandırılmıştır.

Amaç hiç unutulmayan ve unutulmayacak olan şehitlerimizi, hakları ne bu dünyada, ne öbür dünyada ödenmeyecek olan şehitlerimizi anmak, onlara saygı duymak, rahmet okumak için.

Şehitlerimizin varlığı vatanımızın varlığıyla eş değerdir.

Üzerinde yaşadığımız toprakların, içinde yüzdüğümüz denizlerin, tepesinde gezdiğimiz dağların temelinde şehitlerimizin feda ettikleri kanı ve canı vardır.

Bu şehitlik ki, öyle belirli bir kimseye, belirli bir zümreye veya belirli bir cinse ait değildir.

Kalbinde vatan sevgisi, millet sevgisi olan herkesin nasiplenmek istediği bir mertebedir.

Bu dünyada hakkı helal olduğu kadar, öbür dünyada da hakkı helal olan mertebedir.

Osmanlı İmparatorluğu döneminde Rus Çarı'na mektup yazan dönemin Başpiskopos'unun Osmanlı'yı yıkabilmesi için yapılması gereken o tarihi mektuptaki üç maddesinde yer alan gibi şehitlik.

Başpiskopos, Çar'a der ki, 'Osmanlı'da öyle bir askerlik var ki, bu askerler ölmekten korkmayı bırakın, ölmeyi kendilerine bir mevki, bir mertebe, bir rütbe olarak görüyorlar."

Kafkaslarda da bu böyleydi, Orta Asya'da bu böyleydi, Anadolu'da da bu böyle.

Böyle de devam edecektir.

Ondandır ki hiç devletsiz kalmayan bir millet olmanın onurunu, gururunu şehitlerimizin sayesinde şayıyoruz.

Yattıkları yer nur, mekanları cennet olsun.

Vesselam!