Bu aralar ağza alınmayacak bir küfür gibiyim. Belki de dilden dile dolaşan şükür gibiyim. Hiç kimseye kendini inandıramayan bir yalancı, bu dünyada misafir, ahirete ise hancı, hiç kimsenin söyleyemediği bir söz gibiyim. Kimsenin göremediği bir göz gibiyim. Hiç ders çalışmayan bir öğrenci, bayat simitler satan bir simitçi, insanları kandıran bir hırsız gibiyim. Bu aralar ben biraz haksız gibiyim. Sevmesini bilene can değer bilmeyip gidene patlıcan, beni düşman gibi görene dost gibiyim. Hiç kimsenin okuyamadığı bir kitap gibiyim. Kulaklarda çınlayan şarkı, dini, dili, mezhebi ne olursa olsun ırkı, kimsenin konuşamadığı bir dil gibiyim. Çok konuşan ama hiçbir şey anlatamayan lal gibiyim. Karanlığa gizlenmiş bir cevher, belki de işe yaramayan bir mücevher, kalabalığın içinde yok olmuş ben gibiyim, içimin içinde yaşayan bir Sen Gibiyim.

Kendini bilmeyen bir deli, deli olmadan olunmuyor ki veli, hiç dolmayan bir tas gibiyim. Bütün her şeyini kaybetmiş bir yas gibiyim. Bugüne kadar hiç sorulmamış bir soru, sobaya bile faydası olmayan bir boru, ateşsiz yanan bir kül gibiyim. Laleler içinde açan bir gül gibiyim. Kalbi katılaşmış bir taş, akılsız başa ne eylesin yaş, hiç duymayan sağır bir kulak gibiyim. Kalpsiz yaşayan bir ayyaş gibiyim. Boş çerçeve de ki, boş bir resim, haykırıyorum ama hiç çıkmıyor sesim, hiç söylenmeyen bir şarkı gibiyim. Hiç ağza alınmayan bir şiir gibiyim. Her an aklımdasın hiç çıkmayan, sürekli beni üzen hiç bıkmayan, içimi parça parça eden bir aşk gibiyim. Ne yana dönsem gördüğün Sen Gibiyim.