Bundan tam on dokuz yıl önce nereden bilebilirdik?
En uzun ve unutulamayan gecenin 17 Ağustos olacağını...
Hangimiz uykuya yatarken büyük bir felaketle uyanacağımızı biliyorduk?
Bu öyle büyük bir felaketti ki bugün hala aynı acıyı, korkuyu yaşıyoruz...
O geceyi bugün gibi hatırlıyorum...
Deprem, Marmara depremi diye geçiyordu...
Ancak bu öylesine büyük ve derin bir sarsıntıydı ki başta Ege olmak üzere birçok bölgede hissedilmişti...
Saatler 03:02 gösterdiğinde sayısını hala net olarak yansıtınmadığı kayıpların yaşandığı o anlar ve giden canlar...
Aradan yıllar geçmiş olmasına rağmen benim ilk günkü gibi hala nefesim daralıyor yazarken...
Duygularımdan hiç birşey kaybetmemişim...
Hala Gözlerim dolu dolu...
"Sesimizi duyan var mı?"
Diyen haykırışınız, hala kulağımda...
Anladım ki bu acıda zaman aşımı yokmuş...
"İnsanı deprem değil binalar öldürür" dediler o zaman deprem profesörleri...
Sahi o günkü suçlu , katil Müteahhitler ne oldu? Bugün ne yapıyorlar?
Kimse tepkilenmesin bana bugün dalga dalga yayılan, büyüyen kentsel dönüşümleri çok doğru buluyorum.
Kimi işin içinde rant var desin çıkar var desin ne derlerse desinler...
Keşke o gün için bu dönüşümler yapılmış olsaydı...
Bugün 17 Ağustos en uzun ve en acı gün olarak hatırlarmasaydık...
O gece orada hepimizin kardeşi, anası babası , evladı deprem şehidi oldu
Binlerce insan deprem gazisi oldu
Böylesi büyük acıları bir daha yaşamak istemiyoruz..!
Başta Çevre ve Şehircilik olmak üzere denetleme yapacak tüm kurumlara çok görev düşüyor...
Madem ki deprem değil binalar öldürüyor...
Daha sık kontroller yapılması gerekiyor...
Deprem bölgesi bir ülkede yaşıyoruz
Bu gerçeği ve bu bilinci bilerek yaşamalıyız...
Rabbim ülkeme bir daha böyle bir acıyı yaşatmasın...
17 Ağustos depreminde yitip giden canlarımıza bir kez daha rahmet , saygı ve dua ile anıyoruz..