Ağzı bağlanarak, defalarca tecavüze uğrayan bir annenin hikayesi!

Ben bir anneyim. Hayatım korkuyla, açlıkla, bugün bir yudum su bulabilir miyim diye düşünerek geçti. Soğuk betonlarda yattım aylarca. Yazın en kavurucu sıcaklarında bir yudum su aradım sokaklarda. Yağmuru sevmem pek ama içimden çok geçirdim doğrusu, keşke yağmur yağsa da bir kaldırım taşının arasına su dolsa, bir yudum içsem diye. Yeri geldi sessiz sakin uzanırken leş gibi kaldırımlarda, geçen birinden acı bir tekme yedim. 

Yeri geldi sebepsiz hakaretler yedim, sustum. Hep gözlerinin içine baktım. Merhamet diledim, şu başımı bir kez olsun okşasınlar istedim. Oysa ben pistim ve onların ellerine bile layık değildim. Yedikleri yemeğin artıklarını bile çok gördüler bana. Kapladığım iki adım yere bile sığdıramadı insanoğlu. Bazen düşler gördüm. Yemyeşil kırlarda koşuyordum, gülüyordum, iyice yabancılaştığım kendi sesimi duyuyordum, doyasıya su içiyordum. İşte bu düşlerden bile tekmelerle uyanıyordum. Sonra günlerden bir gün iki bebeğim oldu. Ben her şeye rağmen anne oldum.

.... 

Sütüm bile gelmiyordu açlıktan, yavrularıma yetemiyordum. Olsun, ben yine de mutluydum, her şeye katlanmak icin bir sebebim vardı artık. Sonra bir gece yavrularımla uyurken bir ses duydum. Biri yaklaşıyordu bize doğru. Hiç iyi şeyler hissetmiyordum. Birdenbire yavrularımı fırlatıp üzerime bütün ağırlığıyla çökmüştü. Bağırmaya çalıştım, ona da bir çözümü vardı. Dikenli tellerle bağladı ağzımı, ellerimi, ayaklarımı. Ne oluyordu, suçum neydi? Ve işte o an. O biri tecavüz ediyordu bana. 

Haykırmak, kaçmak istiyordum, inliyordum acıdan ama o her an canımı daha çok yakıyordu. Teller her yerimi kesmiş, kanatmıştı. Korkudan titriyordum. O bu halimden daha da memnun görünüyordu. Sadece yok olmak istedim, yok olmak! Hiç gelmemiş olmak bu dünyaya. Ama bu yaşadıklarım hiç olamayacak kadar gerçekti. Bu işkence günlerce devam etti. Geceleri ölümü bekler gibi bekliyordum onu. Tüm bunları yaşayıp da kimseye anlatamamıştım derdimi. Bana bakan gözler görmüyordu beni.

Günlerce, gecelerce ağladım, kulaklarını tıkamışlardı sanki. Neden mi yaşadım tüm bunları, neden mi görmediler, duymadılar beni. İşte cevabım. Çünkü ben bir sokak köpeğiyim!