Geride bir yılı daha bırakıyoruz...
Yeni yıl, yeni umutlar ve yeni beklentiler...
İnsanoğlunun olmazsa olmazlarından biri de hayattan olan beklentileridir. Hepimiz aynı değil miyiz aslında? Yeni doğmuş bir bebek gibi hayatımızda yeni bir sayfa açmak isteriz ve o sayfanın içine en güzel hikayeyi yazmak, muazzam resim yapmak isteriz. En iyi fırçayı, en kaliteli boyayı, en pürüzsüz tuvali edinmek isteriz. Her şey tamam olur ama sonradan ya resim yapmayı erteleriz ya da resmi yaparken her şeyi birbirine bulaştırırız. Tam da yaşantımız bu resim gibi işte...
Belki farkındasınız belki farkında değilsiniz ama hiç bir gerçek yürekten istemediğiniz sürece değiştirmiyor maalesef kişinin öz benliğindeki asıl olanı...
Değişen sadece takvimdeki sayılar, günler, aylar, mevsimler... Ben aynı ben, sen aynı sensin! Birçok şey eskide kalıyor. Geçmez dediklerimiz geçiyor, bitmez dediklerimiz bitiyor. Zaman akıp geçerken elimizde avcumuzda kalan hayal kırıklıkları, pişmanlıklar, keşkeler, neyseler, nasip değilmiş sözleri kalıyor.
Öyle ki bir zamanlar çok sevdiğin şarkı bile değişmiyor. Sen yine aynı şarkıyı seviyorsun. Rüzgar belki tersten esiyor ama sen o rüzgarın yüzüne vuruşundan dahi keyif alıyor. Çünkü esen rüzgar geçmişten bir sevgiliyle soğukta el ele yürüdüğünüz yolları hatırlatıyor belki...
Kısacası sevdiklerin ölüyor, umutların azalıyor, inançların eksiliyor hatta sen bile ölüyorsun lakin bu yeni yıla girme heyecanları ölmüyor.
Hayatımızdan daha çok değer verdiğimiz yeni bir yıla daha girerken hakkını vererek yeni yıla girmek ve o yılı en kaliteli şekilde yaşamak gerekmez mi? Hepinizin yeni yıl dilekleri olduğunu biliyorum.
Benim yeni yıldan tek bir dileğim var.
Lütfen gelirken aklını başına topla gel 2022.
Mutlu yıllar sevgili dostlar...