Kentleşmenin, kentleştikçe sıkışmanın ürünü ve en büyük sorunu Otopark. 

‘Arabasız olmuyor’ diyen şehirlerde yaşayan milyonlar, ‘Arabayı nereye koyacağız’ derdine düştüğünde başladı bu sektör çalışmaya.

Evinin önüne bir iki taş koyabilen, dükkânının önüne sandalye,  tabura atabilen şehirde bir araçlık otopark ayrıcalığı kazandığı için kendisini kral etmiş sayılır vaziyetti.

Küçük, büyük belediyelerin imar projelerinde yazılan ama görünmeyen otoparklara baksanız, aslında dışarda, sokakta hiçbir arabanın kalmaması lazım. Ancak gerçekte, otopark parası belediye kasasına giriyor, otoparksız yerler de şehrin içine.

Sorun otoparkların varları ve yokları içinde kalsa iyi.

Bir sorunda otopark işletmeciliği üzerine başladı. Şehrin içindeki yerinize bina dikmeniz mevcut otopark sisteminde büyük bir masraf, gereksiz masraf.

O yerinizi boş arsa olarak tutun. Kapının önüne otopark yazmanız, kazanmanız için atılacak en güzel adım.

Otopark işletmeciliği yapmanız için öyle büyük büyük şartlar içeren bir yönetmelik yok. Araba alacak kadar alanınız varsa siz de otoparkçınızı demektir.

Giren arabaya da kafanıza göre, şehrin ve insanların sıkışmışlığına göre fiyat belirleyebilirsiniz. 

Mesela bir saat otopark ücreti 25 TL diyebilirsiniz.

Mesela bir saati geçen otopark ücretlerinde her saat başı 2 TL ücret alınabilir dersiniz.

Mesela aylık otopark ücreti 500 bin TL de diyebilirsiniz.

Kimse, neden, nasıl diye sormaz, sorgulayamaz.

Sonrasında otoparka araba girdi, 2 saat durdu gitti, 25 TL park ücretini trink aldınız, bunun faturası, fişi, KDV si, vergisi de yok.

Para peşin, cepte trink!

Otopark dediğin, şöyle korunaklı, böyle kurallı diyenin olmadığı şehirde, günde kaç araba otoparka girdi, kaç arabadan, kaç saat için, kaç para aldığınızı soran, denetleyen, maliyede yok.

Algı yok, vergi yok, sorun yok, para çok.

Ülke ekonomisinde, şehir ekonomisinde otopark bu, vurgun bu!