Bir daha anladık ki aşkın kitabında eskimiş sözcülerin ruhlara işlediğini..
Usançlik ve tiksinçlik veren cümle kalabalıklarin arasında aslında bir yalancı suret dolanır belli belirsiz..
Gölgelerin bile şaşırdığı cansız varlıklar, törpüsü olur, ömrün dallarının.. Oysa Aşk çıplaktır, olduğu gibi ..
Özlemeyi, dokunuşu, fısıldamayı çıplak sever..
Beyaz sesiyle seslenir kavuşmanın kıyılarına..
Karanlıklarin kucağına bırakmaz, sabahları..
Aşk çıplaktır..
Kat kat biriktirdiğin kuytu yerlere gizlediğin korkularının sahibidir de...
Kendine bile söyleyemedigin duyguların çemberindesindir... Kıskançlığın öfkesini, beklemenin sarsıntısını diğer kıskançlıklara benzemeyen yeni duygular yaşarsın...
Aşk gibi sen de çıplaksın... Derinlerine aşkı alır ve olduğundan fazla kendine de aşık olur insan... kendini o zamanlarda çıplak görürsün..
Ve dönülmez bir yolculuğun içindesin artık olduğun gibi...