"Gençler! Bugün mü yarın mı bilemem.
Fakat Ayasofya açılacak.
Türk'ün bu vatanda kalıp kalmayacağından şüphesi olanlar Ayasofya'nın da açılıp açılmayacağından şüphe edebilir.
Ayasofya açılacak.
Hem de öylesine açılacak ki, kaybedilen bütün manalar zincire vurulmuş, kan revan içinde masumlar gibi ağlaya ağlaya üstünü başını yırta yırta onun açılan kapılarından dışarıya vuracak.
Öylesine açılacak ki, bu millete iyilik etmiş sanılan kötülerle, kötülük etmiş sanılan iyilerin gizli dosyaları da onun mahzenlerinde ele geçirilecek.”
55 yıl önce üstad Necip Fazıl Kısakürek’in sözleri, 55 yıl sonra gerçekleşti.
Tıpkı peygamberimiz Hazreti Muhammed’in, İstanbul’un fethini ve onu fethedecek komutanla ilgili sözlerin gerçekleşmesi gibi.
Üstad Kısakürek’in 55 yıl önce söylediğine bugün de bizim bir cevabımız var.
Ayasofya Açıldı!
İstanbul’a gittiğimde Ayasofya’yı da ziyaret ettim.
Kapıda camlı bir kulübe, hemen yanında bir turnike ve en dış kapıda ise bilet kesen birileri vardı.
İçine girdiğimde, 1453’deki İstanbul’un fethinin izlerini gördüm.
Müze denilmiş ama bakımsızlıktan dökülme üzere olduğunu gördüm.
Adeta ellemeyin dökülsün, ellemeyin yıkılsın der gibi Ayasofya kaderine terk edilmişti.
Cami olmasına cami ama kilise olmamasına rağmen kilise gibi duruyordu.
Ama müze mi diye soracak olursanız, asla!
Mısır Çarşısı önünde, Topkapı’da, Beyazıt’ta, Beşiktaş’ta vs yerlerde tarihi camileri görünce, buraları niye müze yapmamışlar diye düşündüm.
İstiklal Caddesi’ndeki tarihi kiliseleri görünce buraları da niye müze yapmamışlar diye düşündüm.
Ayasofya’yı müze yapan zihniyetin, müzecilik kaygısı içinde olmadığını düşündüm.
Asayofya, Anadolu insanının sahip olduğu ama sahibi gibi davranamadığı son Osmanlı toprağıydı.
Ayasofya sadece açılmadı!