İzmir’in Kemalpaşa İlçesi’nde gün geçmiyor ki, başka bir belediyecilik fiyaskosuyla karşı karşıya kalıyoruz.
En son fiyasko Kemalpaşa Belediye Başkanı Rıdvan Karakayalı’nın ticari zekasının olmadığını, kar ve zarar ilişkisini kuramadığını gösteriyor.
Kemalpaşa’nın göbeğindeki Atatürk Parkı’nda Kemalpaşalılara hizmet için kurulan ve işletmesi istenilen kafeteryanın son hali gerçekten düşündürücü.
Kafeteryanın kapısı kilitli, içinde yağma eşyalar ve kafeteryanın sakinleri kediler var.
Kafeteryayı insanlar için değil can dostlarımız kediler için yaptık, açtık ve çalıştırıyoruz’ diye açıklama gelse Kemalpaşa Belediyesi’nin ve bu açıklamaya imzasını koyan Başkan Karakayalı’ya ayakta alkışlar, her yerel yöneticiye de böyle can dostlarımızı düşünerek kafeteryalar açmasını söyler, örnek olarak sunardık.
Ama bu kafeterya kediler için açılmadı.
‘Atatürk Parkı’na çoluğuyla, çocuğuyla gelen insanların temel ihtiyaçlarını görüp, sohbetlerini yapıp, bir iki bir şey yiyip, içip, rahatlamaları için yapıldı.
Ama bu dediğim kapısı açık, çalışır durumda olması kaydıyla.
Peki, kapısı kilitli, içinde in, cin top oynadığı, kedilerin keyif yaptığı kafeteryanın varlığını insan olarak sorgulamak, sormak Kemalpaşalılar adına ‘Başkan bu ne?’ demek gazeteci olarak bizim görevimiz değil mi?
Kemalpaşalılar adına, ‘Başkan bizim için yaptığın kafeterya neden kapalı?’ diye sormak bizim görevimiz değil mi?
Kemalpaşalılar adına, ‘Başkan Karayakalı, Atatürk Parkı’nda bir yudum sıcak çay içip, doğanın tadını çıkarmak hakkımız değil mi?’ diye yazmak bizim görevimiz değil mi?
Kemalpaşalılar adına, ‘Başkan Karakayalı, paramızla yaptığın bu yerden faydalanmak insan olarak karşılık beklemek hakkımız değil mi?” diye yazmak bizim grevimiz değil mi?
Kemalpaşalılar adına, “Başkan Karakayalı, senin başkan olmanı isteyen insanlar olarak senden hizmet beklemek bizim hakkımız değil mi?” diye yazmak bizim görevimiz değil mi?
Gazeteci olarak biz de, Kemalpaşa’da yaşayanlar düşünsün, bize ne, biz bakalım kucağımızdaki kediyi sevmeye mi diyelim?
Gazeteci olarak biz de, Kemalpaşalılar hesaplasın bize ne, bizim paramız mi hiç oldu mu diyelim?
Önce insan, sonra can dostu, en son gazeteciyiz!
Diyemeyiz!