Bazen geçmişi okuyor, bazen şimdi zamana bakıyor, bazen de geleceği düşünüyorum, gerçekten barışı savunan kaç devlet var anlamakta güçlük çekiyorum.
Barış diye bağırıp, silah satan mı dersiniz?
Barış diye yazıp, savaş diye okuyan mı dersiniz?
Özgürlük deyip, sömürücülük mü dersiniz?
Demokrasi deyip, darbecilik mi dersiniz?
Ekonomi deyip, bağımlı yapmak mı dersiniz?
Bunların hepsi birer savaş çığırtkanlığı değil mi?
Güçlü olan yaşar, güçsüz olan yok olur mantığı değil mi?
Barışı savunma barış diye bağırmakla olsaydı, barış yazısını yazıp, sembolini kullanmakla olsaydı, dünya barıştan kokardı.
Bakın Ermenistan’a, tarihine, coğrafyasına, hala geçmişinden ders almamış gibi Azerbaycan’a, sivillere saldırıyor.
Üç, beş sivili öldürerek kendinin barışçı, haktan ve hukuktan yana devlet olduğunu sandırıp, savaş kazandığını sanıyor.
Aynısı Yunanistan için geçerli.
İki, üç küçük, içinde insan yaşamayan adalardan yola çıkıp, koskoca Anadolu toprağının deniz kıta sahanlığını tartışıyor, tartışmakla kalmıyor, Anadolu’nun bir şehri kadar olamayan nüfusuyla, coğrafyasıyla, maddi ve manevi imkânlarıyla savaş çığırtkanlığı yapıyor.
Bir an yanlı düşündüğümüz ve yazdığımı düşünün.
Farz edin ki bir sabah kalktığınızda, Azerbaycan Ermenistan’a saldırsın, üç, beş sivili öldürecek şekilde bombalasın.
Tepkiler nasıl olur sizce?
Ya da farz edin ki, bir sabah kalktığınızda Türkiye, Ege’deki adaların her birisinin kıyısına savaş gemilerini koymuş, yaklaşanı vururum diye sesleniyor.
Tepkiler nasıl olur sizce?
İnsan hakları, uluslararası hukuk, hak ve adalet, adını saymaktan bile imtina ettiğim sözde uluslararası topluluk örgütleri, tepkilerini sırasıyla ve derecesini aşarak verirler.
O yüzden, ‘O çocuk gözünü çıkarsa da sen ona vurma’ diyeler kusura bakmasın, bu eylemi ne Türkiye’ye, ne Azerbaycan’a yediremez.
Şimdi çocuğa haddini bildirir, bir dönem sonra da çocuğunu yetiştirmeyi beceremeyip, üstüne salana.
Barışı sözde savunursanız, sözsüz savaşa mecbur kalırsınız.
Bilmem mesajım net oldu mu?