İzmir’in güneyinde yaşadığım için, daha çok da İzmir’in güneyini kullandığım için İzmir’in kuzeyine gitme fırsatım pek olmuyor.
Kuzeyi derken, Karşıyaka, Bayraklı, Çiğli değil!
Daha da Kuzeyi!
Menemen, Aliağa, Bergama, Foça gibi.
Geçtiğimiz günlerde bir fırsatım oldu İzmir’in Kuzeyine gitmek durumunda kaldım, dost daveti üzerine.
Gündüzü güzel geçti, akşam karanlığı çökünce sohbet ortamından müsaade isteyip yola çıktım evime doğru.
Karanlıkta gittiğim yollardan sonra karşıma ışıklı, ağaçlı, düzenlenmiş, aydınlatılmış, güzelleştirilmiş bir yol geldi.
Kendimi bir an İstanbul’un en işlek caddesinde gidiyormuş gibi hissettim.
Şaşkınlığımı giderdikten sonra yanımdaki yol arkadaşıma, ‘Biz şimdi nereye geldik’ diye sordum.
Çünkü bildiğim yol hafızam, İzmir’in Çiğli girişine kadar karanlıkta, sokak aydınlatmasıyla gidecek bir yol görüntüsü veriyordu aklıma.
‘Menemen’e girdik biraderim’ dedi yanımdaki.
O ‘Menemen’ dedi ama benim şaşkınlığım gitmedi, üzerine bir de merak girdi.
Menemen’e doğru giderken daha neler göreceğim, Menemen’de şimdiye kadar görmediğim.
Hani bazen dost sohbetlerinde Manisa’nın, Aydın’ın gelişmişliği, değişimi konuşulur, İzmir’in o kadar gelişmemesi ve değişmemesi üzerine yapılan tartışmanın ortasında.
İşte Menemen İzmir’de gelişmenin ve değişimin tartışmasının bittiği yer olmuş.
Menemen Belediye Başkanı Aydın Pehlivan ve ekibi, Menemen’e adeta bir çağ atlatmış.
İzmir’e girmeden bir şehir nasıl olur görüntüsünü vermiş.
Menemen’in gecesi beni çok mu çok etkiledi.
Aynı gecelerin İzmir’in her ilçesinde olmasını dileyerek Menemen’i geçtik.
Menemen’in gündüzü nasıldır onu da merak ediyorum.
Bir gün nasip olursa, yolum yine İzmir’in kuzeyine düşerse, gecesini gördüğüm Menemen’in gündüzünü de görmek için vakit ayıracağım.
Başkan Pehlivan’ın işten, güçten vaktini yakalarsam, ‘Hoş geldiniz’ der bir bardak çayını içersem de özellikle teşekkür edeceğim.
İzmir’in kuzeyini bu kadar güzelleştirdiği için.
Hak edene hakkını vermek borçtur!
Vesselam!