Mabed önünde teneke çalıp, dilenen karabeniz.
Bataklığında koku metan, ona göre yeşil deniz.
Et kokusu geliyorsa kamudan, çokça gözyaşı.
Omurgası yok, leş nerdeyse oraya döner başı.
İkiye bölünmüş vikont, biri din, diğeri tamah.
Bakmayın vaazlarına, dili kaşarlanmış timsah.
Hak ve hakikat sömürüye yararsa, delice cezbe.
Göbekten bağlı, karanlıklar mefistosuna gebe.
Timsah yaşlı bir seyis, bineceği suaygırı yığınla.
Bataklıktan geçmek ise umud, sak ol kayığınla.
Timsahlar iş tutar, akademi denen iş kolunda.
Önleri sıra ünvanlar olanlar timsahın solunda.
Bataklık sessizliğinde koku çok, kapalı gözler.
Timsahlar gözyaşı akıttıkça, sertleşen sözler.
Bir timsahın en zayıf noktası kuyruğunun izi.
Dolaştıkça bataklıkta pek gözler için olmaz gizi.
Yığınla leşi başka bataklığa taşıyan kaçak leşçi.
Hep kamudan geçinir, sahte gözyaşılı, beleşçi.
Yeşil gölünüze vaazlarına kanıp çağırsanız onu.
Bataklık olur üç vaaz sonrası gölünüzün sonu.
Kim umar ki bataklıkta geceleyen leşçide umut.
Tüm deliller gölü kurutan olduğuna dair, somut.
Mavi göller ve yeşil çayırlar özgürlüğün alanı.
Taviz yok timsaha, engellenmeli gölün talanı.
Av.Yusuf AKIN/08.02.2022/İzmir