“Helalleşmek, mahkemede dava kazanmaktan daha üstün olmalıydı; çünkü her yasal hak, helâl değildir ve olamaz. Aslolan, hakkın eda edilmesi olmalıdır; aslolan helalleşmek olmalıdır, helalleşmek olmalıydı” diyen Alev Alatlı hocamızı rahmetle anarak yazıma giriş yapmak istiyorum.
Arkasından ne yazsam boş ama bu kadar dolu cümlenin içine hala boş boş bakanlara biraz daha yazmakta hakkımız olsa gerek.
Ramazan Bayramın dün birinci günü geçirdik.
Sevdiklerimizle, sevdiğimiz şeyleri, sevecekleri şeyleri yapmaya çalışarak, mübarek ramazan bayramının sevincini tüm İslam alemiyle birlikte yaşamaya çalıştık.
Bayram sevincinin çoğu, azı olmaz.
Yaşıyorsanız, nefes alıyorsanız, mübarek Ramazan ayından, ibadetlerinizi yerine getirerek sağ salim çıkabildiyseniz, bu bile ramazan sevincinizdir.
Hayat nedir derseniz, hiç ölmeyecekmiş gibi çalışmak, her ana ölecekmiş gibi ibadet etmekten başka bir şey değildir.
İbadetteki kusurlarımız, eksiklerimiz yaratana, Allah’a olan borcumuzdur.
Çalışmaktaki, yaşamaktaki kusurlarımız, eksikliklerimiz ise insanlara olan borcumuzdur.
İnsanlara borçlu olmaktan her zaman sakınmak gerekir. İnsanların haklarını yemekten her zaman kaçınmak gerekir.
Çünkü kul hakkı Allah’ın dahi affedemeyeceği, sadece hakkı yenen kulun affedebileceği bir hesaptır.
‘İyi bayramlar’, ‘Bayramınız mübarek olsun’ cümleleriyle hakkını yediğini düşündüğünüz her kim varsa ondan helallik istemenin en isabetli zamanıdır bayramlar.
Bayramların içindeki gizli bayram sevinci de budur.
Kişinin kendisini affettirebilmesi, hakkını yediğini düşündüğü, bunun için için muhasebesini yaptığı kişiyle bayramlarda, bayramlaşarak, o günlerin manevi gücüne sığınarak helalleşmek bayramlar büyük fırsattır.
Sevdiklerinizle bayramlaşın!
Sevemediklerinizle de bayramlaşın!
Sizi sevmeyen, sevemeyenlerle de bayramlaşın.
Bir sonraki bayramı göreceğinizin, bayram sevincini yaşayabileceğinizin ve helalleşebileceğinizin garantisi yok!
Bayramlaşın ve helalleşin!
Vesselam!